Η κατάσταση στο Λίβανο επιδεινώνεται ταχύτατα. Ισραηλινά αεροπλάνα δολοφονούν δεκάδες άμαχους στην πιο μεγάλη αεροπορική επιδρομή των Ισραηλινών στο Λίβανο από το 1982.
Η ισραηλινή άρχουσα τάξη «παίζει με τη φωτιά». Οι ενέργειες της θα μπορούσαν να αναζωπυρώσουν το εθνικό ζήτημα στο Λίβανο. Αυτή η μικρή χώρα έχει δημιουργηθεί από διάφορες εθνικές και θρησκευτικές ομάδες. Στο παρελθόν ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος κατάστρεψε της υποδομές και γύρισε το Λίβανο 50 χρόνια πίσω. Τώρα καταστρέφονται ξανά οι υποδομές που με κόπο χτιστήκαν τα λίγα προηγούμενα χρόνια.
Παράλληλα η κατάσταση στη Γάζα συνεχίζει επίσης να επιδεινώνεται με νέες δολοφονίες Παλαιστινίων και σύμφωνα με έγκυρες αναφορές τα αποθέματα τροφών επαρκούν για λίγες μέρες.
Η Ισραηλινή κυβέρνηση μπορούσε να διαπραγματευτεί με τη Λιβανέζικη κυβέρνηση και να απελευθερώσει κάποιους φυλακισμένους Παλαιστινίους. Αλλά απέρριψε αυτή την επιλογή. Αυτό δείχνει ότι οι παρούσες στρατιωτικές επιχειρήσεις ασφαλώς δεν γίνονται για τους απαχθέντες στρατιώτες.
Οι ισραηλινή ελίτ έχει χάσει τον έλεγχο της πολιτικής διαδικασίας στις Κατεχόμενες περιοχές. Προτίμησαν να συμφωνήσουν με κάποιους από τους «μετριοπαθείς» ηγέτες της Φατάχ, αλλά οι Παλαιστίνιοι καταψήφισαν τη Φατάχ και ψήφισαν τη Χαμάς. Η ισραηλινή κυβέρνηση αρνήθηκε να αναγνωρίσει το βασικό δημοκρατικό δικαίωμα των Παλαιστινίων να ψηφίσουν αυτούς που θέλουν. Τώρα ο Παλαιστινιακός λαός είναι έτοιμος να πληρώσει ένα δυσβάσταχτο τίμημα επειδή έχει απορρίψει τις μανούβρες του αμερικάνικου και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού.
Η κρίση που άρχισε στη Γάζα και έχει τώρα μεταφερθεί στο Λίβανο κάνει πλέον πιθανό το ενδεχόμενο να αναμιχθεί και η Συρία. Αυτό είναι ειρωνεία, γιατί δεν πάει πολύς καιρός από τότε που μεγάλη πίεση είχε ασκηθεί για να αποσυρθεί η Συρία από το Λίβανο. Πρέπει να θυμηθούμε πως στο παρελθόν, ήταν το Ισραήλ, υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ, που είχε καλέσει τη Συρία να βάλει ένα τέλος στον εμφύλιο πόλεμο. Η Συρία το έκανε αυτό και τότε είχε χαρακτηριστεί σαν μια δύναμη «σταθεροποίησης». Τώρα οι ισραηλινές ενέργειες έχουν διασαλεύσει την εύθραυστη σταθερότητα που είχε επιτευχθεί για μια περίοδο χρόνων. Αν η Συρία αναμιχθεί τότε το Ισραήλ μπορεί να βρεθεί σε έναν πόλεμο με τρία μέτωπα, στη Γάζα, στο Λίβανο και στη Συρία.
Η ειρωνεία είναι ότι πριν από λίγο καιρό τα ΜΜΕ τόνιζαν την «πρόοδο» που επιτεύχθηκε για να επέλθει η «ειρήνη». Το Ισραήλ είχε αποσυρθεί από το Λίβανο. Και μετά από ένα χρόνο είχε αποσυρθεί και από την Γάζα. Αυτό δημιούργησε την αυταπάτη ότι η ειρήνη ήταν δυνατή. Αλλά όπως τότε είχαμε εξηγήσει, όσο υπάρχουν ακόμα τα έντονα κοινωνικά πρόβλημα ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου θα απειλεί όλη την περιοχή.
ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
Οι ισραηλινός καπιταλισμός είναι σε σοβαρή κρίση. Η ισραηλινή κοινωνία δεν είχε γνωρίσει ποτέ σοβαρή ανεργία. Την τελευταία δεκαετία η ανεργία έφθασε το 10%. Η κυβέρνηση έχει επιτεθεί στα κοινωνικά δικαιώματα, από τις συντάξεις, την περίθαλψη έως την εκπαίδευση. Παράλληλα τα σύνορα του Ισραήλ έχουν κλείσει για του Παλαιστινίους εργάτες. Αυτό έχει ρίξει τους Παλαιστίνιους εργάτες στην απελπισία.
Το πρόβλημα για τους ισραηλινούς αστούς είναι ότι δεν μπορούν να προσφέρουν στους ισραηλινούς εργάτες κάτι καλύτερο. Γι' αυτό χρησιμοποιούν την πολεμική πυγμή. Ο πόλεμος είναι η απάντηση τους στην κρίση. Ελπίζουν να δημιουργήσουν κλίμα εθνικιστικής υστερίας μέσα στο Ισραήλ, για να κάνουν το λαό να αισθανθεί ότι απειλείται και δεν έχει άλλη επιλογή από το να πολεμήσει. Θέλουν δηλαδή μια επανάληψη του 1967.
Παρόλα αυτά, τα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε. Οι ισραηλινές μάζες έχουν μάθει αρκετά. Το Ισραήλ κατείχε την Δυτική όχθη και την Γάζα, τη χερσόνησο του Σινά, τα υψίπεδα του Γκολάν και το Βόρειο Λίβανο. Τίποτα από αυτά δεν έκανε το Ισραήλ ένα ασφαλέστερο μέρος για να ζει κανείς.
Τώρα τα ισραηλινά στρατεύματα είναι πίσω στο Λίβανο και όλη η κατάσταση οδηγεί σε έναν πολύπλευρο πόλεμο. Αλλά εξαιτίας του παρελθόντος, το κλίμα στο Ισραήλ δεν είναι όπως θα το ήθελε η ισραηλινή άρχουσα τάξη. Το επίπεδο του σωβινισμού δεν είναι αυτό που προσδοκούσαν. Κάτι έχει αλλάξει στο κλίμα μέσα στον πληθυσμό. Σημαντικά στρώματα του πληθυσμού μπορούν να δουν την πραγματικότητα πέρα από την κυβερνητική προπαγάνδα. Ξέρουν ότι το Ισραήλ μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ζημιά στους γείτονές του. Ο ισραηλινός στρατός είναι η τέταρτη πιο ισχυρή στρατιωτική μηχανή στον κόσμο. Αλλά επίσης ξέρουν ότι δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα μόνο με στρατιωτικά μέσα. Αυτό εξηγεί γιατί στην αυγή της επίθεσης του Ισραήλ στο Λίβανο η πλειοψηφία του πληθυσμού εκφράζει τον πόθο της για ειρήνη.
Αλλά η ηγεσία της Χεζμπολάχ είναι εθνικιστική, όσο και η Ισραηλινή κυβέρνηση. Έχουν αρχίσει να επιτίθενται σε πολιτικούς στόχους στο Ισραήλ και αυτό μπορεί προσωρινά να επιδεινώσει το κλίμα. Αυτό θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από την ισραηλινή άρχουσα τάξη, που απελπισμένα προσπαθεί να ενώσει το λαό υπό τις κατευθύνσεις της, με την ιδέα ότι όλοι οι Εβραίοι πρέπει να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους και να ενωθούν έναντι του κοινού εχθρού.
Το χαμηλό συγκριτικά με το παρελθόν επίπεδο του σωβινισμού είναι μια αντανάκλαση της ταξικής πόλωσης. Υπάρχει κοινωνική ανισότητα πρωτοφανούς κλίμακας για την ιστορία της χώρας. Οι φτωχοί καλούνται σήμερα να υπερασπίσουν τα συμφέροντα των πλουσίων. Τι θα κερδίσουν από αυτό οι φτωχοί; Θα κερδίσουν καλύτερους μισθούς, δουλειές και συντάξεις; Ασφαλώς όχι, και αυτό το καταλαβαίνουν αφού όλα αυτά τους αφαιρούνται μέρα με τη μέρα από αυτούς οι οποίοι τους καλούν στα όπλα.
Αυτή η πόλωση έχει την αντανάκλασή της και στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης. Μια πτέρυγα είναι υπέρ του πολέμου. Είναι εκπληκτικό το ότι οι στρατιωτικές κορυφές κερδίζουν όλο και περισσότερη επιρροή στις διαδικασίες των αποφάσεων Οι κορυφαίοι στρατιωτικοί εμφανίζονται σε κυβερνητικά υπουργεία για να εκθέσουν τις απόψεις τους. Έχουν ασκήσει πίεση ώστε να απομακρυνθεί ο Πέρετζ από υπουργός Αμύνης και να αντικατασταθεί από κάποιον στρατιωτικό.
Αλλά υπάρχει και μια άλλη πτέρυγα που ανησυχεί πως η κατάσταση θα φύγει εκτός ελέγχου. Ανησυχούν για την προοπτική η Συρία να προκληθεί ώστε να μπει στην σύγκρουση υποστηρίζοντας την Χεζμπολάχ. Καταλαβαίνουν ότι η δημιουργία τριών μετώπων θα φέρει τον ισραηλινό στρατό στα όριά του.
Το Ισραήλ μπορεί να καταστρέψει τις υποδομές του Λιβάνου, μπορεί να υποτάξει τους Παλαιστινίους στην Γάζα και μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες βαρβαρισμού γύρω του. Αλλά αυτό δεν θα οδηγήσει σε μια κατάσταση σταθερότητας και ασφάλειας. Θα επαναφέρει στο προσκήνιο προβλήματα που είχαν χρόνια να εμφανισθούν. Οι ισραηλινοί αστοί δήλωναν ανήσυχοι για την δράση των τρομοκρατών. Όμως με αυτό που κάνουν ετοιμάζουν μια νέα γενιά «τρομοκρατών» σύμφωνα με τη δική τους ορολογία, δηλαδή προετοιμάζουν μια νέα γενιά Αράβων νεολαίων που είναι έτοιμοι να αντιπαλέψουν μέχρι θανάτου τις ισραηλινές δυνάμεις.
Η παρούσα σύγκρουση οξύνει όλες τις αντιθέσεις. Το πρόβλημα είναι πως η Φατάχ, η Χαμάς, η Χεζμπολαχ η Λιβανέζικη κυβέρνηση και το καθεστώς της Συρίας δεν μπορούν να λύσουν κανένα από προβλήματα που υπάρχουν σήμερα στη Μέση Ανατολή. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος στον σημερινό εφιάλτη είναι οι εργάτες όλων των χωρών της Μέσης Ανατολής. Είναι αυτοί που έχουν υλικό συμφέρον να δημιουργήσουν μια εναλλακτική διέξοδο βασισμένη στην εργατική τάξη. Με τις αστείρευτες πηγές πλούτου της περιοχής, το ανθρώπινο δυναμικό και τις τεχνολογικές δυνατότητες που υπάρχουν στο Ισραήλ, ένα οικονομικό σχέδιο και η λελογισμένη χρήση αυτών των πηγών μπορούν να κάνουν όλα τα κοινωνικά προβλήματα να λυθούν. Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει να υπάρξει ένας ριζικός μετασχηματισμός της κοινωνίας. Ο πλούτος πρέπει να περάσει στα χέρια των εργατών. Η σημερινή άρχουσα τάξη του Ισραήλ πρέπει να ανατραπεί. Το ίδιο πρέπει να συμβεί και σε όλες τις γειτονικές χώρες.
Φυσικά θα μας κατηγορήσουν πάλι για ουτοπιστές. Αλλά οι ουτοπιστές δεν είναι οι Μαρξιστές. Η θέση μας είναι συμβατή με τις πραγματικές υλικές συνθήκες και αντιθέσεις που υπάρχουν στην περιοχή. Αυτό που είναι ουτοπία είναι να πιστεύεις ότι η παρούσα σύγκρουση μπορεί να λυθεί μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού.