Η επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ, η ιμπεριαλιστική υποκρισία και οι προοπτικές για την παλαιστινιακή αντίσταση.
[Source]
Η επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ το περασμένο Σάββατο προκάλεσε σοκ, αιφνιδιάζοντας τις υπηρεσίες πληροφοριών και τον στρατιωτικό μηχανισμό του Ισραήλ, αλλά δεν πρέπει να μας εκπλήσσει στο ελάχιστο. Είναι η άμεση συνέπεια της κλιμακούμενης βίαιης καταστολής των Παλαιστινίων που προωθείται από τον Νετανιάχου, ο οποίος ηγείται της πιο δεξιάς αντιδραστικής κυβέρνησης στην ιστορία του Ισραήλ.
Κατά την επίθεση εκτοξεύθηκαν χιλιάδες ρουκέτες από τη Γάζα, με δεκάδες να διαπερνούν το ισραηλινό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας «Σιδηρούς Θόλος», ενώ εκατοντάδες μαχητές της Χαμάς διαπέρασαν τον πιο φυλασσόμενο συνοριακό φράχτη στον κόσμο, για να επιτεθούν σε παραμεθόριες πόλεις και στρατιωτικές βάσεις σε ισραηλινό έδαφος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα εκατοντάδες ισραηλινές απώλειες (πάνω από 600 είχαν σκοτωθεί και 2.000 είχαν τραυματιστεί τη στιγμή που γράφτηκε το άρθρο [σ.: 8 Οκτωβρίου 2023]). Οι μάχες συνεχίζονται για πάνω από 24 ώρες μετά την αρχική επίθεση σε τουλάχιστον οκτώ από τους 22 στόχους που κατέλαβαν οι Παλαιστίνιοι μαχητές. Νέοι μαχητές εισέρχονται στο Ισραήλ από τη Γάζα, με δεκάδες Ισραηλινούς στρατιώτες και πολίτες να αιχμαλωτίζονται και να μεταφέρονται στη Γάζα. Οι μαχητές της Χαμάς κατέλαβαν μια στρατιωτική βάση, κατέστρεψαν ισραηλινά άρματα μάχης και στρατιωτικό εξοπλισμό, και πήραν στην κατοχή τους στρατιωτικά οχήματα, αιχμαλωτίζοντας Ισραηλινούς στρατιωτικούς διοικητές, στους οποίους φημολογείται ότι περιλαμβάνεται ο Νίμροντ Αλόνι, ένας υποστράτηγος των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF). Αυτό είναι πρωτοφανές.
Το ισραηλινό κράτος έχει ταπεινωθεί και η απάντησή του θα είναι βάναυση. Ο Νετανιάχου κήρυξε «Κατάσταση Πολέμου» και πραγματοποιεί βομβαρδισμούς αντιποίνων, οι οποίοι έχουν ήδη σκοτώσει περισσότερους από 300 Παλαιστίνιους και έχουν τραυματίσει 1.600. Το Ισραήλ διέκοψε αμέσως την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στη Λωρίδα της Γάζας, με σοβαρές συνέπειες για τους 2,1 εκατομμύρια Παλαιστίνιους αμάχους που ζουν εκεί, και υπονομεύοντας τις ήδη εύθραυστες υποδομές και το σύστημα υγείας, που βρίσκονται ήδη κοντά στην κατάρρευση.
Η υποκρισία των δυτικών ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων
Οι ηγέτες των δυτικών ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων μιλούν τώρα για «το δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του». Ο Μπάιντεν, ο Μακρόν και οι ρεφορμιστές ηγέτες όπως ο Στάρμερ στη Βρετανία, σαν χορωδία υποκριτών, έχουν καταδικάσει την επίθεση στο Ισραήλ, ενώ παρέμεναν σιωπηλοί για δεκαετίες μπροστά στην ισραηλινή βαρβαρότητα.
Όλοι τους αγνοούν το γεγονός ότι, υπό την κυνική παρακολούθηση του Νετανιάχου, η βία από ακροδεξιούς Εβραίους εποίκους στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ κατά των παλαιστινιακών γειτονιών έχει κλιμακωθεί εκθετικά, ενθαρρυμένη από την εγγυημένη ατιμωρησία και την ανοιχτή ή συγκαλυμμένη συμβολή των ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας. Οι προσπάθειες της παλαιστινιακής νεολαίας να αντισταθούν στην κατοχή αντιμετωπίστηκαν με δυσανάλογη και συστηματική θανατηφόρα βία από τις IDF, με μια ατελείωτη σειρά επιθέσεων και στοχευμένων δολοφονιών, με αποκορύφωμα τη βίαιη επίθεση κατά του προσφυγικού καταυλισμού στη Τζενίν τον Ιούλιο. Όλα αυτά τη στιγμή που ένοπλοι έποικοι τρομοκρατούν τον παλαιστινιακό πληθυσμό. Χιλιάδες νέοι Παλαιστίνιοι, πολλοί από τους οποίους ανήλικοι, από τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και το ίδιο το Ισραήλ, έχουν συλληφθεί και μαραζώνουν στη φυλακή χωρίς δίκη. Άραγε πόσοι από τους εποίκους που ευθύνονται για αυτά τα εγκλήματα έχουν συλληφθεί;
Το Ισραήλ βρίσκεται σε πολιτικό αδιέξοδο από τις αρχές του 2023, συγκλονισμένο από τις μαζικές διαμαρτυρίες εκατοντάδων χιλιάδων ενάντια στις δικαστικές μεταρρυθμίσεις του Νετανιάχου και τις βαθιές διαιρέσεις εντός της ίδιας της σιωνιστικής άρχουσας τάξης. Η τελευταία προσπάθεια του Νετανιάχου για τη δική του πολιτική επιβίωση έδωσε μια άνευ προηγουμένου ευκαιρία στην εβραϊκή εθνικιστική, ακροδεξιά πτέρυγα των Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ και Μπεζαλέλ Σμότριχ, να βγει από το περιθώριο και να ανέλθει σε θέσεις εξουσίας στο ισραηλινό κράτος. Το σχέδιό τους είναι να προκαλέσουν μια «νέα Νάκμπα» (δηλαδή μια επανάληψη της μαζικής εθνοκάθαρσης του παλαιστινιακού πληθυσμού που οδήγησε στην ανακήρυξη του Ισραήλ το 1948), προσαρτώντας τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τα Υψίπεδα του Γκολάν και τη Γάζα και εκδιώκοντας ολόκληρο τον παλαιστινιακό πληθυσμό.
Εκείνοι που φέρουν την ευθύνη για την παρούσα κλιμάκωση είναι ο Νετανιάχου και οι υποστηρικτές της σιωνιστικής δυστοπίας στην οποία ένας ολόκληρος λαός καταπιέζεται και υφίσταται εθνοκάθαρση στην ίδια τη γη του, ενώ ταυτόχρονα επιχειρείται να «μονωθεί» το Ισραήλ από τις συνέπειες του άγριου καθεστώτος κατοχής του. Δεν γίνεται να συνεχίζουν να αρνούνται σε έναν ολόκληρο λαό τα βασικά του δημοκρατικά δικαιώματα, να τον ξεζουμίζουν και να τον καταπιέζουν, να παίρνουν όλο και περισσότερη από τη γη και τα σπίτια του, να τους πυροβολούν, συλλαμβάνουν, βασανίζουν, και να τους κάνουν όλο και φτωχότερους, χωρίς αργά ή γρήγορα να προκληθεί μια πανίσχυρη αντίδραση.
Η έφοδος, μόλις πριν από λίγες ημέρες, στο τέμενος Αλ Άκσα στην Ιερουσαλήμ από ένα όχλο εκατοντάδων Εβραίων εθνικιστών, των οποίων ο διακηρυγμένος στόχος είναι να γκρεμίσουν το τέμενος και να το αντικαταστήσουν με έναν εβραϊκό ναό, ήταν μια συνειδητή πρόκληση. Το τέμενος Αλ Άκσα θεωρείται ο τρίτος ιερότερος θρησκευτικός χώρος στο Ισλάμ, και επομένως, το να το καταλάβουν ακραίοι σιωνιστές εθνικιστές είναι μια ανοιχτή προσβολή. Αυτή η ενέργεια υποβοηθήθηκε και καλύφθηκε από τις ισραηλινές αστυνομικές δυνάμεις. Η βεβήλωση του ιερού τόπου έδωσε την άμεση πρόκληση για την παρούσα επίθεση, που εξαπέλυσε λίγες μέρες αργότερα η Χαμάς. Αυτό σκόπιμα συγκαλύφθηκε από τα διεθνή μέσα σε μια προσπάθεια να επικεντρωθεί η ευθύνη στην «τρελή παλαιστινιακή βία».
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί η κάλυψη των γεγονότων από το BBC, για παράδειγμα, το οποίο ανακοίνωσε την επίθεση της Χαμάς χωρίς να εξηγήσει το υπόβαθρο, συμπεριλαμβανομένων των συνεχών προκλήσεων που είχε υποχρεωθεί να αντιμετωπίζει ο παλαιστινιακός λαός. Επίσης, αναφέρονται πολύ λιγότερο στις φυσικές επιθέσεις εναντίον Παλαιστινίων από εποίκους στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ και προτιμούν να κρύβουν κάτω από το χαλί ότι, πριν από τα γεγονότα των δύο τελευταίων ημερών, μόνο φέτος είχαν σκοτωθεί περισσότεροι από 200 Παλαιστίνιοι.
Όσοι μιλούν για «παλαιστινιακή τρομοκρατία» καλό θα ήταν να θυμούνται ότι, όταν οι Παλαιστίνιοι ξεκίνησαν ένα ειρηνικό κίνημα μαζικής αντίστασης το 2018, γνωστό ως «Μεγάλη Πορεία Επιστροφής», το ισραηλινό κράτος απάντησε ανοίγοντας πυρ με πραγματικά πυρά, σκοτώνοντας εκατοντάδες άοπλους διαδηλωτές, 46 εκ των οποίων ήταν ανήλικοι. Οι ίδιοι άνθρωποι που μιλούν σήμερα για «τρομοκρατία» δεν είπαν κουβέντα κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Συμπαγές Μολύβι» το 2008-09, όταν το Ισραήλ σκότωσε 1.391 Παλαιστίνιους, συμπεριλαμβανομένων 318 ανηλίκων, κατέστρεψε περισσότερα από 3.500 σπίτια, αφήνοντας δεκάδες χιλιάδες χωρίς στέγη, και προκάλεσε όλεθρο σε άλλες δομές και βασικές εγκαταστάσεις υποδομών στη Γάζα. Δεν είπαν κουβέντα κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Προστατευτική Αιχμή» το 2014, κατά την οποία το Ισραήλ σκότωσε 2.203 Παλαιστίνιους, από τους οποίους 1.372 δεν συμμετείχαν στις εχθροπραξίες και 528 ήταν ανήλικοι, και κατέστρεψαν ή προκάλεσαν σοβαρές ζημιές σε περισσότερα από 18.000 σπίτια, αφήνοντας άστεγους περισσότερους από 100.000 Παλαιστίνιους. Αυτά είναι μόνο κάποια πρόσφατα παραδείγματα.
Όλα αυτά θυμίζουν αυτό που έγραψε ο Καρλ Μαρξ στον «Εμφύλιο Πόλεμο στη Γαλλία»: «Όλη η συκοφαντική επίθεση, την οποία το Κόμμα της Τάξης ποτέ δεν παραλείπει, στα αιματηρά του όργια, να εξαπολύσει ενάντια στα θύματά του, αποδεικνύει μόνο ότι ο αστός των ημερών μας θεωρεί τον εαυτό του νόμιμο διάδοχο του παλιού βαρώνου, ο οποίος πίστευε πως κάθε όπλο στα χέρια του ήταν δίκαιο ενάντια στον πληβείο, ενώ στα χέρια του πληβείου οποιοδήποτε όπλο αποτελούσε από μόνο του έγκλημα».
Παρουσιάζουν την κατάσταση σαν να επρόκειτο για αγώνα μεταξύ δύο ισοδύναμων δυνάμεων. Αυτό είναι εντελώς λανθασμένο. Είναι ο αγώνας ανάμεσα σε ένα ισχυρό και επιθετικό ιμπεριαλιστικό κράτος και έναν αδύναμο και καταπιεσμένο λαό, που αγωνίζεται για να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να διεκδικήσει το δικαίωμά του να υπάρχει ως έθνος.
Η ισραηλινή κυρίαρχη κλίκα προσπαθεί να υπερασπιστεί τις καταπιεστικές της ενέργειες με το πρόσχημα της «αυτοάμυνας». Παραθέτουν τη Βίβλο: «οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος, ζωήν αντί ζωής». Ποτέ όμως δεν είναι θέμα μίας ζωής για μία ζωή. Οι Ισραηλινοί απαντούν στον θάνατο ενός από τους πολίτες τους με τη σφαγή εκατοντάδων Παλαιστινίων. Αυτό θα συμβεί και στην παρούσα σύγκρουση. Οι Ισραηλινοί θα πάρουν την πιο αιματηρή εκδίκηση για την πρόσφατη ταπείνωσή τους. Η σφαγή μόλις άρχισε.
Οι IDF συγκεντρώνουν δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες γύρω από τα σύνορα της Γάζας στην προσπάθεια να εκκαθαρίσουν τους επιδρομείς και να ανακτήσουν τον έλεγχο. Ωστόσο, αυτό αποδεικνύεται πιο δύσκολο από το αναμενόμενο. Ο Νετανιάχου έχει απειλήσει ότι θα πάρει «ισχυρή εκδίκηση» και ότι θα μετατρέψει τη Γάζα σε έρημη γη. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει σε μια ισραηλινή χερσαία εισβολή στη Γάζα σε μια προσπάθεια να καταστρέψει τη Χαμάς, το οποίο θα είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες απώλειες αμάχων. Η απάντηση του Ισραήλ στην αποτυχία της βίαιης καταστολής των Παλαιστινίων είναι: περισσότερες σφαγές!
Στα σύνορα του βόρειου Ισραήλ με τον Λίβανο, το ενδεχόμενο να ανοίξει η Χεζμπολάχ ένα δεύτερο μέτωπο ανησυχεί τους Ισραηλινούς στρατηγούς. Η Χεζμπολάχ εκτόξευσε ρουκέτες στην περιοχή Φάρμες Σεμπάα, η οποία διεκδικείται από τον Λίβανο και το Ισραήλ και κατέχεται από το Ισραήλ. Η «λελογισμένη» απάντηση του Ισραήλ είχε σκοπό να μην κλιμακώσει περαιτέρω την κατάσταση και η Χεζμπολάχ δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένη να προχωρήσει πέρα από συμβολικές ενέργειες αμφισβήτησης. Η Χεζμπολάχ μπορεί να αναγκαστεί να αλλάξει στάση εάν ο ισραηλινός στρατός εισβάλει στη Γάζα με χερσαίες δυνάμεις.
Ένα πράγμα όμως μπορεί να ειπωθεί. Ενώ είναι ασφαλώς δυνατό για το Ισραήλ να βομβαρδίσει, να «στραγγαλίσει», να εισβάλει και να γκρεμίσει τη Γάζα, όπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, θα αποδειχθεί αδύνατο να την κρατήσει υπό κατοχή. Η απόφαση του Αριέλ Σαρόν να αποσυρθεί από τη Γάζα, που υλοποιήθηκε το 2005, και η καταστροφική εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα το 2014, απέδειξαν ότι είναι αδύνατο να κατασταλούν και να υποταχθούν περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι για μεγάλο χρονικό διάστημα με καθαρά στρατιωτικά μέσα.
Αυτή η παρούσα σύγκρουση αποδεικνύει επίσης ότι η εγκαθίδρυση της Παλαιστινιακής Αρχής μετά τις Συμφωνίες του Όσλο του 1993 ήταν μια παρωδία σχεδιασμένη να μετατρέψει την πρώην Παλαιστινιακή αντίσταση, την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), σε μια δύναμη που εγγυώταν την «ειρήνη» του Ισραήλ με την αστυνόμευση του ίδιου της του λαού. Είναι γκροτέσκο θέαμα να βλέπεις σήμερα τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Αμπάς να υποστηρίζει ότι το Ισραήλ είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία της παρούσας κρίσης, ενώ την ίδια στιγμή η δικιά του Παλαιστινιακή Αρχή συνεργάζεται με το Ισραήλ για την αστυνόμευση και την καταστολή της παλαιστινιακής νεολαίας που ξεσηκώνεται ενάντια στην κατοχή στη Δυτική Όχθη.
Εντός του ίδιου του Ισραήλ, η παρούσα επίδειξη ενότητας μεταξύ Νετανιάχου και αντιπολίτευσης μπροστά σε μια τέτοια πρωτοφανή επίθεσης – στο πλαίσιο της οποίας μπορεί ακόμη και οι μεγάλοι εχθροί του Νετανιάχου, οι Γιαΐρ Λαπίντ και Μπένι Γκαντζ, να ενταχθούν σε μια εθνική κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης – δεν μπορεί να εξαφανίσει τις ρωγμές που διχάζουν την ισραηλινή άρχουσα τάξη. Μια τέτοια επίδειξη ενότητας αναπόφευκτα θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος των γεγονότων. Ωστόσο, η συνθηκολόγηση της αντιπολίτευσης δείχνει ότι οι διαφορές μεταξύ της σιωνιστικής δεξιάς και της σιωνιστικής «αριστεράς» έχουν δευτερεύοντα χαρακτήρα όσον αφορά τη στάση απέναντι στον παλαιστινιακό εθνικό αγώνα και την κατοχή.
Ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ και οι Σιωνιστές είναι εξίσου ένοχοι
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν υποστήριξε σθεναρά το Ισραήλ, προσφέροντας «όλα τα κατάλληλα μέσα υποστήριξης», προσθέτοντας ότι «…η υποστήριξη της κυβέρνησής μας για την ασφάλεια του Ισραήλ είναι σταθερή και ακλόνητη». Φυσικά, δεν έκανε καμία αναφορά στο δικαίωμα των Παλαιστινίων να αντιταχθούν στην ισραηλινή καταπίεση. Ο Μπάιντεν πλέει σε ταραγμένα νερά, με την υποστήριξη του Σιωνισμού και του Ισραήλ να έχει υπονομευθεί σοβαρά στις Ηνωμένες Πολιτείες, ως αποτέλεσμα της πορείας εβραϊκού εθνικισμού που ακολουθεί ο Νετανιάχου. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να αναμένεται τίποτα άλλο από τον Μπάιντεν, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ επιδοτούν τον στρατό του Ισραήλ με 3,6 δισ. δολάρια ετησίως. Για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, το Ισραήλ είναι ο μόνος αληθινά εγγυημένος σύμμαχός στη Μέση Ανατολή, και θα είναι πάντα στο πλευρό των Σιωνιστών όταν τα πράγματα δυσκολεύουν για αυτούς, ανεξάρτητα από το πόσες λέξεις κριτικής μπορεί να ειπωθούν εδώ και εκεί.
Ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ είναι τόσο υπεύθυνος όσο και οι Σιωνιστές και ο Νετανιάχου για την παρούσα κατάσταση, υπερασπιζόμενος επίμονα το Ισραήλ ως προπύργιο της «δημοκρατίας» (δηλαδή ως σημαντικό σύμμαχο για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό στη Μέση Ανατολή).
Ο ήπια επικριτικός τόνος του Μπάιντεν προς τον Νετανιάχου τα τελευταία χρόνια οφειλόταν στο ότι οι τρελές πολιτικές του Νετανιάχου απειλούσαν να υπονομεύσουν τη σταθερότητα στην περιοχή και τη διεθνή υποστήριξη προς το Ισραήλ. Αυτή η απειλή έχει γίνει πλέον μια πραγματικότητα ορατή σε όλους.
Αυτή η τελευταία κλιμάκωση θα υπονομεύσει πλήρως την προσπάθεια του Μπάιντεν να μεσολαβήσει για μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ του Ισραήλ και της μοναρχίας της Σαουδικής Αραβίας. Μια τέτοια συμφωνία, καθώς και οι Συμφωνίες του Αβραάμ και η ιδέα της «ομαλοποίησης» μεταξύ των αραβικών κρατών και του Ισραήλ, έχει γίνει αδύνατη για το άμεσο μέλλον. Ακόμη και οι κυνικοί Σαουδάραβες ηγέτες πρέπει να λάβουν υπόψη το τεράστιο μίσος προς το Ισραήλ που έχει συσσωρευτεί στη μάζα του σαουδαραβικού πληθυσμού, καθώς και στον υπόλοιπο αραβικό κόσμο.
Ωστόσο, η προοπτική μιας ισραηλινής εισβολής στη Γάζα, η πιθανή κατάρρευση της Παλαιστινιακής Αρχής και κατά συνέπεια η πλήρης κατοχή της Δυτικής Όχθης από το Ισραήλ, «βάζοντας φωτιά» σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, πρέπει να ανησυχήσει τους πιο σοβαρούς στρατηγούς του ιμπεριαλισμού στην Ουάσινγκτον. Αυτή η κατάσταση είναι προάγγελος επαναστατικών εκρήξεων και κοινωνικής αστάθειας.
Η αποφασιστικότητα και η οργάνωση που επέδειξε η παλαιστινιακή νεολαία, η οποία τα τελευταία δύο χρόνια δημιούργησε μια νέα γενιά παλαιστινιακής αντίστασης κατά της κατοχής στη Δυτική Όχθη, αποκάλυψε την ευθραυστότητα οποιασδήποτε απατηλής «ειρηνευτικής» διευθέτησης για την Παλαιστίνη και τη Μέση Ανατολή που δεν περιλαμβάνει την πλήρη αναγνώριση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων.
Η επίθεση της Χαμάς μπορεί να ήταν το έναυσμα για μια βαθύτερη κρίση, αλλά αυτή η κρίση ήταν ήδη σε εξέλιξη. Στην πραγματικότητα, η τακτική της Χαμάς να προχωρήσει σε μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ισραήλ είναι εμφανώς ελκυστική στο πλαίσιο της αυξανόμενης εξεγερτικής διάθεσης αντίστασης που αναπτύσσεται στην παλαιστινιακή νεολαία. Η νεολαία θέλει πράξεις και όχι λόγια ή συμφωνίες που χρησιμεύουν μόνο στην αποδυνάμωση της υπόθεσής τους και στην ενίσχυση της δύναμης των Σιωνιστών. Ταυτόχρονα, το σιωνιστικό κράτος, με τον Νετανιάχου στο τιμόνι, ανασυντάσσεται και χρησιμοποιεί την επίθεση της Χαμάς για να πυροδοτήσει μια εθνικιστική φρενίτιδα κατά των Παλαιστινίων, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει την κοινωνική του βάση υποστήριξης, χρησιμοποιώντας τη για να τραβήξει στο πλευρό του ακόμη και εκείνα τα στρώματα που προηγουμένως είχαν κινητοποιηθεί μαζικά ενάντια στη Δεξιά.
Ο ισραηλινός πληθυσμός σέρνεται για άλλη μια φορά προς υποστήριξη του σιωνιστικού κράτους και της κατοχής. Το κίνημα ενάντια στη δικαστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης ανεστάλη αμέσως. Η ομάδα βετεράνων κατά του Νετανιάχου, που αρνούνταν προηγουμένως να υπηρετήσουν ως έφεδροι, η Αχίμ λε Νεσέκ (Αδελφοί και Αδελφές στα Όπλα), δήλωσε: «Οι Αδελφοί και Αδελφές στα Όπλα καλούν όλους όσους τους ζητηθεί, να υπερασπιστούν την άμυνα του Ισραήλ αμέσως και χωρίς δισταγμό».
Ωστόσο, υπάρχουν μερικές επικριτικές φωνές που παίρνουν θαρραλέες θέσεις και καταγγέλλουν την ευθύνη της κυβέρνησης γι’ αυτή την κρίση. Μια άλλη οργάνωση Ισραηλινών βετεράνων που ονομάζεται «Σπάζοντας τη Σιωπή», ενώ καταδίκασε τη Χαμάς, τόνισε το «πώς η εβραϊκή-εθνικιστική κυβέρνησή μας μας έφερε σε αυτό το σημείο». Ο Οφέρ Κασίφ, Ισραηλινός βουλευτής του αριστερού Χαντάς, δήλωσε: «Θα συνεχίσω να λέω την αλήθεια: σταματήστε τη βάναυση, εγκληματική πολιορκία της Γάζας και το καθεστώς του εβραϊκού εθνικισμού, αυτά ευθύνονται για την αιματοχυσία και μόνο ο τερματισμός τους θα φέρει σε όλους μας ασφάλεια, ειρήνη και ένα καλύτερο μέλλον».
Ωστόσο, τα απλά λόγια καταδίκης δεν αρκούν. Μόνο η επαναστατική πρωτοβουλία των ίδιων των παλαιστινιακών μαζών, στη Δυτική Όχθη, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, καθώς και στη Γάζα και μέσα στο ίδιο το Ισραήλ, μπορεί να παρέχει το κλειδί για ένα ποιοτικό άλμα προς έναν επιτυχημένο αγώνα κατά της κατοχής. Οι αραβικές μάζες στις γειτονικές χώρες πρέπει επίσης να παίξουν βασικό ρόλο. Η υποστήριξη του αγώνα για την παλαιστινιακή εθνική απελευθέρωση σημαίνει πρώτα απ’ όλα την ανατροπή των αντιδραστικών φιλοϊμπεριαλιστικών καθεστώτων στην Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, την Ιορδανία κλπ. Όλα αυτά τα αστικά καθεστώτα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αποδέχονται το σημερινό status quo και δεν επιθυμούν μια επαναστατική πυρκαγιά που θα σαρώσει και τα ίδια από την εξουσία. Έτσι, ενώ προβαίνουν σε προφορικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης, δεν κάνουν τίποτα συγκεκριμένο για να βοηθήσουν τον παλαιστινιακό λαό.
Η διεθνής αλληλεγγύη του κινήματος της νεολαίας και της εργατικής τάξης είναι επίσης καθοριστική για την έκβαση αυτής της κρίσης, υπό την προϋπόθεση ότι δεν βασίζεται σε αφηρημένες εκκλήσεις για «ειρήνη» και «αποκλιμάκωση των εντάσεων». Δεκαετίες ψηφισμάτων του ΟΗΕ και διεθνών συμφωνιών δεν έχουν προωθήσει ούτε κατά ένα χιλιοστό την υπόθεση της εθνικής απελευθέρωσης του παλαιστινιακού λαού. Στην πραγματικότητα, συμβαίνει το αντίθετο, επέτρεψαν στο ισραηλινό κράτος να καταλάβει ένα ολοένα αυξανόμενο μέρος της παλαιστινιακής γης. Το κίνημα πρέπει να είναι ξεκάθαρο στα ακόλουθα:
- Όχι στην εισβολή και τον βομβαρδισμό της Γάζας.
- Όχι στην ιμπεριαλιστική παρέμβαση. Η ιμπεριαλιστική «ειρήνη» και οι Συμφωνίες του Όσλο πρόδωσαν τους Παλαιστίνιους.
- Μαζική εξέγερση κατά της κατοχής, και στις δύο πλευρές της πράσινης γραμμής.
Να σταματήσει η κατοχή. - Να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι.
- Να σταματήσει η αρπαγή γης μέσω του σιωνιστικού εποικισμού και να δοθεί πίσω η κλεμμένη γη.
- Όχι στην καταπίεση και ίσα δικαιώματα για όλους τους λαούς, ανεξαρτήτως εθνικότητας ή θρησκείας.
- Για μια σοσιαλιστική ομοσπονδία ολόκληρης της Παλαιστίνης, ως μέρος μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδίας της Μέσης Ανατολής.
- Ιντιφάντα μέχρι τη νίκη!