Από τη στιγμή της καθαίρεσης του Προέδρου του Περού, Πέδρο Καστίγιο, από το Κογκρέσο στις 7 Δεκεμβρίου, οι εργάτες και οι αγρότες έχουν αρχίσει να κινητοποιούνται σε διαρκώς αυξανόμενους αριθμούς. Σε κάποιες περιοχές οι κινητοποιήσεις έχουν λάβει εξεγερτικές διαστάσεις. Οι λαϊκές μάζες βλέπουν ξεκάθαρα ότι πρόκειται για ένα πραξικόπημα, πίσω από το οποίο βρίσκεται η καπιταλιστική ολιγαρχία και ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός. Δημοσιεύουμε παρακάτω το κείμενο που μοιράζεται σε αυτό το μαζικό κίνημα από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης (IMT) στο Περού.
[Source]
Κάθε μέρα και ώρα που περνά, η αντίσταση στο πραξικόπημα της ολιγαρχίας και του Κογκρέσου μεγαλώνει σε όλο το Περού. Από το βορά ως το νότο, οι πιο φτωχές περιοχές έχουν ξεσηκωθεί, σε μια εξέγερση ενάντια στους πραξικοπηματίες και το Κογκρέσο, και απαιτώντας νέες εκλογές.
Η ολιγαρχία, ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) και η δεξιά του Κογκρέσου, υπολόγισαν λάθος. Πίστευαν ότι οι πράξεις του Πέδρο Καστίγιο είχαν αποθαρρύνει τη βάση υποστήριξής του σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσαν να τον εκδιώξουν με ευκολία. Αυτό που προέκυψε όμως τώρα είναι μια πανεθνική κινητοποίηση, η οποία έχει κορυφωθεί αυτή τη στιγμή σε συγκεκριμένες περιοχές, όπως η Andahuaylas στην περιφέρεια Apurímac, όπου ο πληθυσμός κήρυξε κατάσταση εξέγερσης και καθολική απεργία.
Στην πρωτεύουσα Λίμα, οι κινητοποιήσεις δεν έχουν φτάσει ακόμη στις διαστάσεις που είχαν οι κινητοποιήσεις μετά την απομάκρυνση του Βισκάρα το 2020. Αυτό είναι κατανοητό. Στη Λίμα, η μάζα των μικροαστών και των μεσαίων στρωμάτων που τότε συμμετείχαν, τώρα δεν έχει ενεργοποιηθεί. Ωστόσο, οι φοιτητές και οι άνθρωποι από τις εργατικές γειτονιές γύρω από την πρωτεύουσα έχουν κινητοποιηθεί – αν και μέχρι στιγμής χωρίς ιδιαίτερη οργάνωση ή δυναμική. Αυτό μπορεί να αλλάξει. Η άφιξη στρατευμάτων από τις επαρχίες για την πανεθνική κινητοποίηση στις 15 Δεκεμβρίου μπορεί να ταρακουνήσει και να βγάλει τις μάζες της Λίμα από την παθητικότητα.
Μέχρι στιγμής, εννέα περιφέρειες έχουν μπει στον αγώνα. Στην Apurímac, οι κοινωνικές οργανώσεις έχουν κηρύξει μια «λαϊκή εξέγερση». Στην περιοχή Andahuaylas, όχι μόνο έχει κηρυχτεί εξέγερση, αλλά αντιμέτωπος με την καταστολή, ο λαός πήρε ομήρους κάποιους αστυνομικούς.
Σε συνεδρίασή της στις 10 Δεκεμβρίου, η Έκτακτη Εθνική Συνέλευση των Μετώπων Άμυνας και των Κοινωνικών Οργανώσεων του Περού, με 200 αντιπροσώπους σε εθνικό επίπεδο, ενέκρινε τα ακόλουθα αιτήματα και ένα σχέδιο δράσης: απελευθέρωση του Καστίγιο· κλείσιμο του Κογκρέσου· δημιουργία Συντακτικής Συνέλευσης· και Πανεθνική Γενική Απεργία στις 15 Δεκεμβρίου.
Η συνέλευση της Ομοσπονδίας Φοιτητών του Περού συμφώνησε να κηρύξει γενική αποχή των φοιτητών στις 15 Δεκεμβρίου, με διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα. Η FENATEPERU, η Ομοσπονδία των εκπαιδευτικών, κήρυξε επίσης απεργία την ίδια μέρα. Στη Junín, δημιουργήθηκε μια Περιφερειακή Ενιαία Διοίκηση του Αγώνα και καλεί σε μαζικές κινητοποιήσεις ξεκινώντας από τη Δευτέρα (σ.: 12 Δεκεμβρίου). Το Επαρχιακό και Αγροτικό Μέτωπο του Περού κάλεσε σε απεργία διαρκείας με αρχή τις 13 Δεκεμβρίου και συμμετείχε στα καλέσματα για μια πανεθνική ημέρα δράσης στις 15 Δεκεμβρίου.
Ο λαός ανταποκρίνεται και η 15η Δεκεμβρίου γίνεται σημείο αναφοράς στον αγώνα των μαζών. Ο αγώνας μόλις αρχίζει.
Τα συνθήματα
Μέχρι στιγμής οι κινητοποιήσεις έχουν επικεντρώσει στο αίτημα για κλείσιμο του διεφθαρμένου, πραξικοπηματικού Κογκρέσου· την απομάκρυνση της νέας, χωρίς νομιμοποίηση, Προέδρου· την απελευθέρωση του Καστίγιο· και νέες εκλογές και μια Συντακτική Συνέλευση.
Αυτά τα συνθήματα είναι σωστά. Είναι μια ευθεία αντίθεση στο πραξικόπημα και τους θεσμούς που ελέγχονται από την περουβιανή ολιγαρχία, στο Κογκρέσο, και στο Σύνταγμα που εισήχθη κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φουτζιμόρι. Το θέμα είναι ότι αυτά τα συνθήματα εγείρουν έμμεσα το ζήτημα της εξουσίας και την ανάγκη για άλλους θεσμούς που θα τα υλοποιήσουν. Πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε στους σημερινούς αστικούς θεσμούς να απομακρύνουν τους πραξικοπηματίες; Ποιοι θα αναλάβουν να υλοποιήσουν αυτές τις διεκδικήσεις;
Η μόνη δύναμη ικανή να υλοποιήσει αυτές τις διεκδικήσεις είναι ο εργαζόμενος λαός, οργανωμένος σε μια ενιαία εθνοσυνέλευση με εκλεγμένους αντιπροσώπους όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων.
Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί στο τραπέζι είναι «ποιος κυβερνά τη χώρα;» Θα είναι η δημοκρατικά εκφρασμένη βούληση της πλειοψηφίας του λαού; Ή η ένωση των αφεντικών CONFIEP, η πρεσβεία των ΗΠΑ και οι πολυεθνικές εξορυκτικές επιχειρήσεις;
Πρέπει να προειδοποιήσουμε ότι ακόμη και ένα νέο Σύνταγμα δεν θα έλυνε κανένα από τα πιεστικά προβλήματα των εργατών και των αγροτών, όσο η οικονομική εξουσία παραμένει στα χέρια μιας χούφτας καπιταλιστών ολιγαρχών. Ο Ισημερινός και η Βολιβία έχουν εγκρίνει νέα Συντάγματα τα τελευταία χρόνια, αλλά η εξουσία της άρχουσας τάξης παραμένει ανέγγιχτη.
Την ηγεσία του αγώνα πρέπει να αναλάβει μια επαναστατική εθνοσυνέλευση εκλεγμένων αντιπροσώπων. Για να κερδίσει, πρέπει να αποδυναμώσει τον κύριο εχθρό της: την περουβιανή καπιταλιστική ολιγαρχία και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Αυτοί είναι που κρατούν τους βουλευτές στη θέση τους, αυτοί είναι που χρηματοδοτούν τα ΜΜΕ-ψεύτες, αυτοί είναι που πληρώνουν παρακρατικούς τραμπούκους για να δολοφονήσουν ηγέτες των αγροτών.
Χτύπημα της ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού σημαίνει να τους αφαιρεθεί ο έλεγχός τους πάνω στην οικονομία. Είναι μια μικρή μειοψηφία, που στηρίζεται στα χρήματα και τη μεγάλη ιδιοκτησία της (τα εργοστάσια, τις τράπεζες, τις εξορυκτικές δραστηριότητες, τη γη, τα ΜΜΕ κλπ.). Αν τους αφαιρεθούν όλα αυτά, αν οι εργάτες αναλάβουν τη διαχείριση αυτών των επιχειρήσεων, τραπεζών και μέσων ενημέρωσης, η εξουσία της άρχουσας τάξης θα έχει τελειώσει.
Μια γενική συνέλευση όλων των αγωνιζόμενων θα μπορούσε και θα πρέπει να οργανώσει μια νέα εξουσία. Στη βάση της ανατροπής των σημερινών θεσμών, ο οργανωμένος εργαζόμενος λαός μπορεί να αναλάβει το καθήκον της σύνταξης ενός νέου Συντάγματος που να αντανακλά τους πόθους των εργατικών και αγροτικών μαζών.
Ένα κάλεσμα στις επαναστατικές εργατικές και αγροτικές δυνάμεις
Είναι απαραίτητη η ευρύτερη δυνατή ενότητα στη δράση, για να μπει τέλος στη μισητή ολιγαρχία και το διεφθαρμένο Κογκρέσο των σφετεριστών. Αυτή η 15η Δεκεμβρίου πρέπει να είναι η αρχή μιας επίθεσης από τους εργάτες, τους αγρότες και τη νεολαία. Αμέσως μετά την πανεθνική απεργία και τους αποκλεισμούς δρόμων, πρέπει να ιδρύσουμε μια επαναστατική συνέλευση για να δώσουμε κατεύθυνση στο κίνημα στα επόμενα βήματά του.
Πρέπει να συνεχίσουμε να εξαπλώνουμε τον αγώνα σε όλες τις γωνιές της χώρας. Σε εκείνα τα μέρη όπου η λαϊκή οργάνωση είναι ισχυρή, πρέπει να πάρουμε τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης για να κρατήσουμε ενήμερη την κοινότητα, να αφοπλίσουμε την αστυνομία για να αποτρέψουμε την καταστολή, και να κάνουμε έκκληση στους στρατιώτες να μπουν στον αγώνα.
Την 15η Δεκεμβρίου πρέπει να ακολουθήσουν νέες ημέρες αγώνα, με κλείσιμο τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων και καταλήψεις δρόμων και εμπορικών κέντρων. Ο αγώνας πρέπει να κλιμακωθεί. Αν είμαστε οργανωμένοι και αποφασισμένοι, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την καταστολή.
Ούτε ένα βήμα πίσω μέχρι να βάλουμε τέλος στο διεφθαρμένο Κογκρέσο, τους πραξικοπηματίες και την αντιδραστική καπιταλιστική ολιγαρχία.
• Οργανώστε Επιτροπές Αγώνα και Λαϊκές Συνελεύσεις!
• Να αποφασίζει ο εργαζόμενος λαός – όχι η ολιγαρχία!
• Κλείσε αυτό το παρασιτικό, αστικό Κογκρέσο!
• Διώξτε τους πραξικοπηματίες!
• Απελευθέρωση του Καστίγιο! Εκλογές ΤΩΡΑ!
• Για μια Επαναστατική Εθνοσυνέλευση των Εργατών και των Αγροτών!
• Απαλλοτριώστε την καπιταλιστική ολιγαρχία και τις πολυεθνικές!