Δήλωση της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς: Κάτω το δολοφονικό καθεστώς της Χασίνα! Νίκη στο φοιτητικό κίνημα του Μπαγκλαντές!
[Source]
Κάτω το δολοφονικό καθεστώς της Χασίνα! Νίκη στο φοιτητικό κίνημα του Μπαγκλαντές!
Η Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής χαιρετίζει τον ηρωικό αγώνα των φοιτητών του Μπαγκλαντές. Το κίνημά τους, που ξεκίνησε σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια σε ένα σάπιο σύστημα ποσοστώσεων, έχει κλιμακωθεί και απαιτεί πλέον την πτώση του δολοφονικού καθεστώτος της Χασίνα (πρωθυπουργού του Μπαγκλαντές). Οι σύντροφοί μας, σε περισσότερες από 40 χώρες σε όλο τον κόσμο, εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα σας. Η δίκαιη υπόθεση των φοιτητών του Μπαγκλαντές είναι η υπόθεση της εργατικής τάξης και της νεολαίας όλου του κόσμου! Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει στο Μπαγκλαντές.
Αυτός ο αγώνας έχει πάψει εδώ και καιρό να αφορά απλώς το διεφθαρμένο σύστημα ποσοστώσεων, που χρησιμοποιούσε το καθεστώς της Χασίνα για να ανταμείψει τους πιο πιστούς λακέδες του. Από τη στιγμή που το καθεστώς απάντησε με δολοφονίες, συλλήψεις και βασανιστήρια, κατέστη σαφές ότι η ελεύθερη και αξιοπρεπής ύπαρξη για τις μάζες στο Μπαγκλαντές είναι αδύνατη όσο αυτό το καθεστώς συνεχίζει να υπάρχει. Πρέπει να ανατραπεί και οι δολοφόνοι να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Σύμφωνα με τα ίδια τα λόγια των φοιτητών, «πρώτα θα λογαριάσουμε τα σώματα των νεκρών και μετά τις ποσοστώσεις».
Η ανάγκη για διεθνή αλληλεγγύη είναι επείγουσα. Παρά τη δολοφονική εκστρατεία που έχει διεξάγει το καθεστώς της Χασίνα, οι θαρραλέοι φοιτητές και φοιτήτριες αρνήθηκαν να υποχωρήσουν έστω και σε ένα αίτημα. Ούτε η καταστολή όμως έχει υποχωρήσει. Η αστυνομία συνεχίζει τις συλλήψεις πόρτα-πόρτα. Πάνω από 2.000 άτομα έχουν συλληφθεί σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.
Οι σοροί εξακολουθούν να φτάνουν στα νεκροτομεία. Οι γιατροί αναφέρουν ότι τα πτώματα στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο καθώς τα νεκροτομεία είναι γεμάτα. Οι εφημερίδες του Μπαγκλαντές αναφέρουν ότι έχουν καταμετρηθεί πάνω από 200 νεκροί, αλλά ο αριθμός αυτός είναι πιθανό να είναι σοβαρή υποεκτίμηση.
Το καθεστώς προσπαθεί απεγνωσμένα να καλύψει τα ίχνη του. Η αστυνομία πηγαίνει από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και έχει κατασχέσει τα μητρώα των νεκρών, ώστε κανείς να μην μπορεί να γνωρίζει το πραγματικό μέγεθος των εγκλημάτων της. Αλλά δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πετύχει αυτή η συγκάλυψη! Είναι διεθνιστικό καθήκον των φοιτητών και των εργαζομένων παντού, να ρίξουν φως στα εγκλήματα του καθεστώτος της Χασίνα και να σπάσουν το τείχος σιωπής των διεθνών ΜΜΕ.
Εκφράζουμε την απόλυτη καταδίκη μας γι’ αυτήν την ένοχη συνωμοσία σιωπής από τα ΜΜΕ. Ο διεθνής Τύπος που ανήκει σε δισεκατομμυριούχους, βλέπει τη Χασίνα ως πιστό εκπρόσωπο της τάξης του. Έχει μετατρέψει το Μπαγκλαντές σε έναν παράδεισο φτηνής εργασίας προς εκμετάλλευση από τους καπιταλιστές. Από το αίμα της εργατικής τάξης του Μπαγκλαντές βγάζουν τεράστια κέρδη κάθε χρόνο. Ως εκ τούτου, κλείνουν ξεδιάντροπα τα μάτια τους μπροστά στην αιματοχυσία για να κρατήσουν όρθιο το πιστό τους ανδρείκελο.
Εκφράζουμε επίσης την απόλυτη καταδίκη μας για τη λεγόμενη «διεθνή κοινότητα». Δεν έχουν κουνήσει ούτε βλέφαρο μπροστά στα γεγονότα του Μπαγκλαντές. Αυτή η «κοινότητα» είναι μια κοινότητα ληστών και εκμεταλλευτών. Η Χασίνα είναι μία από αυτούς. Αυτά τα σάπια καπιταλιστικά καθεστώτα αισθάνονται μια υπόγεια διάθεση επαναστατικού θυμού να αναπτύσσεται στους εργαζόμενους και στους νέους στις δικές τους χώρες. Τίποτα δεν τους προκαλεί μεγαλύτερο φόβο από την προοπτική το γενναίο παράδειγμα των φοιτητών του Μπαγκλαντές να βρει μιμητές στις χώρες τους.
Αυτό ισχύει για τα καθεστώτα των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Ινδίας και ακόμη και του Πακιστάν. Το καθεστώς της Χασίνα προσπαθεί να αποδώσει τις κινητοποιήσεις στον παλιό εχθρό του, το Πακιστάν, και σε «σκιώδεις παράγοντες». Πρόκειται για αισχρά ψέματα! Οι σάπιες κυβερνητικές κλίκες σε όλες αυτές τις χώρες – είτε είναι φίλοι είτε ανταγωνιστές της Χασίνα και της συμμορίας της – φοβούνται το παράδειγμα των φοιτητών και φοιτητριών του Μπαγκλαντές!
Αλλά οι φτωχοί και καταπιεσμένοι του κόσμου βλέπουν με την πιο θερμή συμπάθεια τον αγώνα σας. Στους φοιτητές του Μπαγκλαντές λέμε: εδώ βρίσκεται ο μοναδικός πραγματικός σύμμαχός σας, η νεολαία και η εργατική τάξη του Μπαγκλαντές και όλου του κόσμου!
Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να στρέψουμε την προσοχή της εργατικής τάξης παντού στο κίνημα σας και στα εγκλήματα του καθεστώτος του Μπαγκλαντές. Καλούμε σε διαδηλώσεις αλληλεγγύης σε όλες τις μεγάλες πανεπιστημιουπόλεις, έξω από τις πρεσβείες και στα ΜΜΕ. Καλούμε τα συνδικάτα, τις εργατικές οργανώσεις και τις φοιτητικές οργανώσεις παντού, να συνδεθούν με τις κοινότητες της διασποράς του Μπαγκλαντές για να οργανώσουν διαδηλώσεις και να καταγγείλουν τη σφαγή.
Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι αυτό που διεξάγει η Χασίνα είναι ένας ταξικός πόλεμος. Το καθεστώς της έχει μόνο έναν στόχο: να δημιουργήσει μια «κανονικότητα» στην οποία η αστική τάξη – οι κλωστοϋφαντουργίες και οι γιγάντιες πολυεθνικές, και, φυσικά, η δικιά της κλίκα – θα μπορεί να εκμεταλλεύεται τις εργαζόμενες μάζες του Μπαγκλαντές χωρίς αντίδραση.
Οι μάζες συνθλίβονται αλύπητα από την κρίση του καπιταλισμού, τον πληθωρισμό, την ανεργία και τη φτώχεια. Εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν αναζητώντας θέσεις εργασίας για να συντηρήσουν τις οικογένειές τους πίσω στην πατρίδα, καταλήγοντας συχνά σε κακοπληρωμένες δουλειές χωρίς δικαιώματα και δεχόμενοι ρατσισμό και καταπίεση στις χώρες στις οποίες έχουν βρεθεί.
Έχουν φτάσει στο όριο του τι μπορούν να υπομείνουν. Ταύτισαν τον αγώνα των φοιτητών με αυτόν ενάντια στη δική τους μισητή καταπίεση και εκμετάλλευση. Η Χασίνα βρισκόταν αντιμέτωπη με την προοπτική μιας έκρηξης της εργατικής τάξης. Ένα τέτοιο κίνημα θα είχε ρίξει το καθεστώς της – γι’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Επέλεξε έτσι την ταχύτερη και πιο βάναυση καταστολή προτού ένα τέτοιο κίνημα εξαπλωθεί στους εργάτες.
Η Σεΐχ Χασίνα αποκάλεσε τους φοιτητές διαδηλωτές «ραζακάρ» (αντεπαναστατικές παραστρατιωτικές δυνάμεις που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας του 1971), αλλά στην πραγματικότητα, ο Σύνδεσμος Αουάμι (το κυβερνών κόμμα) και η άρχουσα τάξη του Μπαγκλαντές στο σύνολό της είναι εκείνοι που πρόδωσαν τον απελευθερωτικό αγώνα που διεξήγαγαν οι εργάτες, οι φοιτητές και οι φτωχοί αγρότες. Στην πραγματικότητα, οι φοιτητές του Μπαγκλαντές στο κίνημά τους κατά των ποσοστώσεων αναζωπυρώνουν τη φλόγα του επαναστατικού αγώνα και ξαναδένουν το νήμα της Ιστορίας με τις καλύτερες επαναστατικές παραδόσεις του παρελθόντος.
Ενώ εξαπολύει την πιο σκληρή βαναυσότητα κατά των μαζών, η Χασίνα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να ικανοποιήσει τους καπιταλιστές και να εξασφαλίσει ότι οι μάζες θα συντριβούν χωρίς να θιγούν τα κέρδη τους. Η απαγόρευση κυκλοφορίας και το μπλακ άουτ έχουν προκαλέσει μεγάλα δεινά στις μάζες. Αλλά η Χασίνα έχει εξαιρέσει από αυτά τα μέτρα 400 κλωστοϋφαντουργίες στις EPZ (Ζώνες Επεξεργασίας Εξαγωγών) στο Τσιταγκόνγκ, όπου απασχολούνται 500.000 εργάτες.
Τους επιτρέπεται να παραμείνουν ανοιχτές προκειμένου οι καπιταλιστές να συνεχίσουν να βγάζουν απρόσκοπτα τα γιγάντια κέρδη τους. Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα που η Χασίνα και η άρχουσα τάξη να φοβούνται περισσότερο από την προοπτική το φοιτητικό κίνημα να συνδεθεί με τους εργάτες, και ιδιαίτερα τους εργάτες στην κλωστοϋφαντουργία, των οποίων τη δύναμη είδαμε κατά τη διάρκεια του απεργιακού κύματος τον περασμένο Νοέμβριο.
Είδαμε έτσι τις κρατικές δυνάμεις να χρησιμοποιούνται για να εμποδίσουν οποιαδήποτε είσοδο και έξοδο από τις EPZ. Το καθεστώς προσπαθεί να δημιουργήσει έναν απόλυτο φράγμα ανάμεσα στους φοιτητές και αυτά τα πανίσχυρα τμήματα της εργατικής τάξης.
Για να φτάσει το κίνημα στη νίκη, πρέπει αυτό το φράγμα να σπάσει. Για να ανατραπεί το καθεστώς της Χασίνα, πρέπει να κινητοποιηθούν οι δυνάμεις της εργατικής τάξης. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα πλήρες «χαρτάλ» (γενική απεργία και διακοπή κάθε δραστηριότητας), συνδεδεμένο με το σχηματισμό συμβουλίων αγώνα που θα ενώσει φοιτητές και εργάτες.
Μέσω τέτοιων επιτροπών δράσης, οργανωμένων σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, θα ήταν εφικτό όχι μόνο να συντονιστεί η αυτοάμυνα και να διευρυνθεί συστηματικά το κίνημα, αλλά και να σχηματιστούν όργανα εργατικής εξουσίας που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν το δολοφονικό καθεστώς και να θέσουν το ζήτημα του ποιος κυβερνά τη χώρα. Το θέμα δεν είναι να αντικαταστήσουμε τον Σύνδεσμό Αουάμι με το εξίσου διεφθαρμένο BNP (το αντιπολιτευόμενο κόμμα), το οποίο υπηρετεί επίσης τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των πολυεθνικών, αλλά οι εργαζόμενοι του Μπαγκλαντές να πάρουν τη λειτουργία της χώρας στα δικά τους χέρια.
Νίκη στους φοιτητές του Μπαγκλαντές! Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη!
Κάτω το καθεστώς της Χασίνα! Κάτω ο καπιταλισμός!