Η αλληλεγγύη και η κοινωνική υπευθυνότητα της εργατικής τάξης σε πλήρη αντίθεση με τη δολοφονική καπιταλιστική απληστία στο όνομα της «προστασίας της οικονομίας». Τι θα έκανε η εργατική-σοσιαλιστική εξουσία ενάντια στην απειλή την πανδημίας. Η ιστορική πείρα από την ΕΣΣΔ και το «θαύμα» της Κούβας.
Μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός κλιμάκωσε την επιθετικότητα του απέναντι στην βενεζουελάνικη κυβέρνηση. Αυτή η κλιμάκωση περιλαμβάνει κατηγορίες για εμπόριο ναρκωτικών, σε βάρος του Μαδούρο και 13 ανώτερων αξιωματικών του κρατικού μηχανισμού της Βενεζουέλας, ένα νέο σχέδιο τρομοκρατίας και δολοφονίας που διεξήχθη από κολομβιανό έδαφος, καθώς και την ανακοίνωση από την κυβέρνηση Τράμπ, ενός νέου σχεδίου μετάβασης για την χώρα μας – χωρίς τον Μαδούρο και τον Γκουαϊδό – με μια σταδιακή άρση των οικονομικών κυρώσεων. Στην παραπάνω λίστα, μπορούμε πλέον να προσθέσουμε και την παράταξη ναυτικών δυνάμεων, κοντά στις ακτές της Βενεζουέλας στην Καραϊβική, με την πρόφαση μίας «επιχείρησης κατά των ναρκωτικών».
Την Τετάρτη 1 Απριλίου, ο Ντόναλντ Τραμπ, μαζί με τον Υπουργό Άμυνας Μάρκ Σπέρ, και τον Γενικό Εισαγγελέα Ουίλιαμ Μπάρ, ανακοίνωσαν την αποστολή πολεμικών πλοίων, σκαφών του πολεμικού ναυτικού, αεροπλάνων και ελικοπτέρων στην Καραϊβική και στον Ανατολικό Ειρηνικό, για μια υποτιθέμενη επιχείρηση κατά των ναρκωτικών. Ο επικεφαλής του Λευκού Οίκου υποστήριξε: «Οι ΗΠΑ εξαπολύουν ενισχυμένες επιχειρήσεις κατά των ναρκωτικών στο δυτικό ημισφαίριο, για την προστασία του Αμερικάνικου λαού από την θανατηφόρα μάστιγα των παράνομων ναρκωτικών».
Αργότερα, με έναν προφανή υπαινιγμό, για την βενεζουελάνικη κυβέρνηση, κατέληξε: “Δεν πρέπει να επιτρέψουμε το καρτέλ των ναρκωτικών να εκμεταλλευτεί την πανδημία [ του κορονοϊού] και να απειλήσει τις ζωές των Αμερικανών».
Το γεγονός ότι, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός διαρκώς κλιμακώνει, σχεδόν απεγνωσμένα, το σχέδιό του να πραγματοποιήσει μια κυβερνητική αλλαγή στην Βενεζουέλα, δεν είναι τυχαίο. Πλέον είναι ξεκάθαρο, ότι η πρόσφατη παγκόσμια περιοδεία του Γκουαϊδό, η οποία κατέληξε στις Ηνωμένες Πολιτείες, σκόπευε να προετοιμάσει το πολιτικό και διπλωματικό πεδίο, για αυτή την επίθεσή του. Η πραγματοποίηση του (σχεδίου αυτού), είναι μέρος μόνον, άλλων πιο πιεστικών ανησυχιών που κρατούν τους ενοίκους του Λευκού Οίκου ξύπνιους τη νύχτα. Η εξάπλωση του Covid-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες, εξέθεσε δημόσια την ανικανότητα της διακυβέρνησης Τράμπ αλλά και ευρύτερα του αμερικάνικου καπιταλισμού. Η βαθιά οικονομική ύφεση, που έχει ήδη ξεκινήσει, οι αιτίες της οποίας προϋπήρχαν της πανδημίας, αλλά επιταχύνθηκαν από τον ιό, και ο αυξανόμενος θυμός που εξαπλώνεται στις μάζες της βόρειας Αμερικής για την κατάσταση αυτή, δίνουν κίνητρο σε έναν απεγνωσμένο Ντόναλντ Τράμπ, να προσπαθήσει να αποτραβήξει την προσοχή από τα εσωτερικά του προβλήματα, προσπαθώντας να παρουσιάσει τον εαυτό του, ως έναν σφοδρό πολέμιο του «άξονα του κακού». Όλη η προσοχή του Τράμπ ξεκάθαρα συγκεντρώνεται στις προεδρικές εκλογές, που έχουν προγραμματιστεί για το τέλος του έτους.
Αυτό επιβεβαιώνεται από την αντίσταση, που ο Ντόναλντ Τράμπ προφανώς συνάντησε, σε συγκεκριμένους τομείς του Υπουργείου Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, στη προσπάθειά του να προχωρήσει στην εκτέλεση των αναγγελθέντων μέτρων. Σύμφωνα με πηγή του περιοδικού «Foreign Policy», η αντίσταση οφείλεται στο ανάρμοστο της απόφασης, την ίδια ακριβώς στιγμή, που ο Λευκός Οίκος εκτιμά έναν αριθμό 240.000 θανάτων στις ΗΠΑ από τον ιό Covid-19 , και η χρήση των πόρων για την καταπολέμηση του ιού είναι περιορισμένη. Τίποτα από αυτά δεν απασχόλησε τον Ντόναλντ Τράμπ, ο οποίος είναι απλά απεγνωσμένος, παλεύοντας για να κερδίσει επανεκλογή του.
Αυτοί οι εκλογικοί υπολογισμοί δεν είναι ικανοί να σταματήσουν τον ανεμοστρόβιλο των αποφασιστικών κοινωνικών αλλαγών, που η επιδεινούμενη οργανική κρίση, ολόκληρου του καπιταλιστικού συστήματος προετοιμάζει στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον πλανήτη. Έχουμε μπει σε μια σπασμωδική περίοδο της παγκόσμιας ιστορίας, όπου οι φτηνές και σωβινιστικές πολιτικές μανούβρες δεν φέρνουν πλέον αποτέλεσμα.
«Σχέδιο μετάβασης»
Με την εντατικοποίηση της πίεσης απέναντι στην βενεζουελάνικη κυβέρνηση, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν να περικυκλώσουν τον Μαδούρο, ώστε να αποδεχθεί το νέο «σχέδιο μετάβασης στην Βενεζουέλα», και σε περίπτωση αποτυχίας τους, να προκαλέσουν μια χρεωκοπία του κράτους, η οποία θα κινητοποιήσει ένα τμήμα της κυβέρνησης, ή της διοίκησης του στρατού, να τον εξαναγκάσουν σε μια «έξοδο». Το πρόγραμμα για την μετάβαση της Βενεζουέλας, το οποίο παρουσιάστηκε από τις ΗΠΑ στις 31 Μαρτίου, περιλαμβάνει τον παραμερισμό του Μαδούρο και του Γκουαϊδό, και την εκλογή από την Εθνοσυνέλευση πέντε εκλεκτόρων, προερχόμενων τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης, όσο και από την πλευρά της αντιπολίτευσης, για την συγκρότηση ενός κρατικού συμβουλίου επιφορτισμένου με την προκήρυξη νέων προεδρικών εκλογών και την μεθόδευση μιας τακτικής αλλαγής εξουσίας. Αυτές οι κινήσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια σταδιακή άρση των οικονομικών κυρώσεων, που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επιβάλει στο κράτος της Βενεζουέλας. Αυτές περιλαμβάνουν τον αποκλεισμό επενδύσεων, περιορισμούς στο εμπόριο και εμπόδια στην πρόσβαση σε καινούριες πηγές διεθνούς χρηματοδότησης, την παρεμπόδιση εξαγωγών της κρατικής εταιρείας πετρελαίου της Βενεζουέλας και τη διακοπή των εμπορικών συναλλαγών με τους προμηθευτές της, όπως επίσης και κυρώσεις σε δημόσιους λειτουργούς, με το «πάγωμα» των λογαριασμών τους και των περιουσιακών τους στοιχείων στις ΗΠΑ, και επιβολή νόμιμης απαγόρευσης εισόδου τους στη χώρα.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι, σε αντίθεση με την Βολιβία, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Βενεζουέλας έχουν παραμείνει με την πλευρά του Μαδούρο, παρά την αυξανόμενη πίεση. Φυσικά, έχουν υπάρξει περιπτώσεις συνωμοσιών για πραξικόπημα, με την βοήθεια συγκεκριμένων τομέων του στρατού, όπως η αποτυχημένη «Επιχείρηση Ελευθερία». Παρ’ ολ’ αυτά, σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις, δεν υπήρξε αποφασιστική εμπλοκή κρατικών λειτουργών. Αυτή η αφοσίωση δεν σφυρηλατήθηκε πάνω σε ηθικές ή ιδεολογικές δεσμεύσεις, αλλά πάνω σε τεράστιες οικονομικές παραχωρήσεις. Έχουμε επισημάνει, σε πλειάδα αναλύσεων, πως η απευθείας συμμετοχή της στρατιωτικής ηγεσίας στον έλεγχο της κρατικής εταιρείας πετρελαίου της Βενεζουέλας – PDVSA και σε άλλες κρατικές εταιρείες στρατηγικής σημασίας (όπως η στρατιωτική εταιρεία για το πετρέλαιο, την εξόρυξη, και την εκμετάλλευση φυσικού αερίου, CAMINPEG), έχει συμβάλλει μερικώς σε μια συγκαλυμμένη παράδοση του τεράστιου εθνικού πλούτου στον στρατιωτικό τομέα. Επίσης, η κυβέρνηση, ιστορικά έχει επιβραβεύσει εν αποστρατεία στρατηγούς, με την τοποθέτησή τους επί κεφαλής υπουργείων, ή ως υποψηφίους κυβερνήτες και δημάρχους. Αυτή η κατάσταση επεκτείνεται σε όλα τα ανώτερα στρώματα της κρατικής γραφειοκρατίας, όπου η διαφθορά επικρατεί χωρίς περιορισμούς. Αλλά τα προνόμια αυτά, τα οποία εμπόδισαν μέχρι στιγμής την κρατική εξουσία, από την κατάρρευσή της (εκτός της υπόθεσης της πρώην Γενικού Εισαγγελέως, Luisa Ortega Diaz), μπορεί να μετατραπούν στα αντίθετά τους.
Τα προνόμια που η κυβέρνηση έχει παραχωρήσει, σε τμήματα του στρατού και της γραφειοκρατίας που την υποστηρίζουν, μπορεί να αποτελέσουν την ίδια πρώτη ύλη, που θα δώσει κίνητρο σε κομμάτι των τομέων αυτών, να αποδεχθούν το κάλεσμα της Ουάσιγκτον για διωγμό του Μαδούρο από την εξουσία, με αντάλλαγμα την διατήρηση των προνομίων τους. Όπως ο ιμπεριαλισμός, με αυτό το νέο σχέδιο μετάβασης, έτσι και η σύμφωνη με τις ΗΠΑ αντιπολίτευση έχει δείξει ήδη, όλη τη θέληση της για την εγκαθίδρυση μιας νέας συμφωνίας εξουσίας, μαζί με αυτά τα τμήματα του στρατού και της γραφειοκρατίας της τωρινής κυβέρνησης, που θα τολμούσαν ένα πραξικόπημα. Η θέσπιση του λεγόμενου «Νόμου περί Αμνηστίας» από την Εθνοσυνέλευση, στις αρχές του 2019, είναι ένα μόνον παράδειγμα. Μια διάσπαση της συνοχής του κράτους μπορεί να υπάρξει, μόνον εάν ο Μαδούρο στριμωχτεί, χωρίς επιλογές, εντελώς μπλοκαρισμένος οικονομικά (σε βαθμό που τουλάχιστον να μην μπορεί να εγγυηθεί την εισροή εσόδων, που απαιτεί η υποστήριξή τους – της γραφειοκρατίας και τους στρατού- στο κράτος) και εάν, σε κάποιο έστω βαθμό, αποσυρθεί η υποστήριξη της Κίνας και της Ρωσίας.
Αν και, ο Μαδούρο υπήρξε ο εγγυητής των οικονομικών συμφερόντων της Κίνας και της Ρωσίας στην χώρα, η υποστήριξή τους διατηρήθηκε μόνον στο βαθμό, που τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια έχουν αποτύχει. Αν και, η Ρωσία και η Κίνα συνεχίζουν να συνεισφέρουν οικονομικό οξυγόνο, οικονομικές «συμβουλές», διπλωματική υποστήριξη και στρατιωτική βοήθεια, στη βενεζουελάνικη κυβέρνηση (με αντάλλαγμα προνόμια στην εκμετάλλευση των αμέτρητων εθνικών πλουτοπαραγωγικών πηγών), αυτές οι δυνάμεις δεν θα μπορούν, να συνεχίσουν να βάζουν τα χέρια τους στη φωτιά, για μια κυβέρνηση που θα μπορούσε τελικά να κρέμεται από μία κλωστή. Επίσης, η πιθανότητα αυτές οι δυνάμεις να επέμβουν στρατιωτικά στην αμερικάνικη ήπειρο, αν οι ΗΠΑ αποφάσιζαν να περάσουν την κόκκινη γραμμή, είναι πολύ μικρή. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας μπορεί να καλέσει τις ένοπλες δυνάμεις αυτών των χωρών τις επόμενες ημέρες, για να πραγματοποιήσει στρατιωτικές ασκήσεις στην Καραϊβική, με αποτρεπτικούς σκοπούς, αλλά η εγγύηση μόνιμης παρουσίας αυτών των επισκεπτών είναι πολύ πιο περίπλοκη. Όλοι αυτοί οι παρενοχλητικοί ναυτικοί ελιγμοί, που έχει διεξάγει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε ναυτικό αποκλεισμό. Αυτό θα είχε αναμφίβολα τρομερές οικονομικές συνέπειες για τη Βενεζουέλα, μια χώρα που βρίσκεται σε βαθιά ύφεση, για έξι συνεχόμενα χρόνια, η οποία πάσχει από ένα βάναυσo υπερπληθωρισμό, η οποία έχει δει τις εξαγωγές πετρελαίου της να πέφτουν κατά 75%, από το 2014 και έχει το χαμηλότερο επίπεδο διεθνών αποθεμάτων, των τελευταίων 20 χρόνων (6,78 δισεκατομμύρια δολάρια τον Φεβρουάριο). Η εκτέλεση ενός ναυτικού αποκλεισμού, είναι η λογική συνέχεια της πολιτικής οικονομικών κυρώσεων, κατά της κυβέρνησης της Βενεζουέλας. Τα επαίσχυντα δεινά που υπέστησαν οι εργαζόμενοι και οι άνθρωποι γενικά, ως αποτέλεσμα της δομικής κρίσης του καπιταλισμού, της ακήρυχτης πολιτικής προσαρμογής της κυβέρνησης και των αμερικανικών κυρώσεων, θα μπορούσαν να κλιμακωθούν σε επίπεδα γενοκτονίας.
Εν τω μεταξύ, τη Δευτέρα 30 Μαρτίου, ο Μαδούρο ηγήθηκε μιας συνεδρίασης του Συμβουλίου του Κράτους, ενός συνταγματικού οργάνου που καλεί εκπροσώπους των κύριων δημόσιων εξουσιών, να παρευρίσκονται σε πιεστικές καταστάσεις. Μεταξύ αυτών που παρευρέθηκαν στη συνάντηση, ήταν ο υπουργός Άμυνας Βλαντιμίρ Πάντρινο Λόπες, ο Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος Ντέλσι Ροντρίγκεζ, ο Υπουργός Επικοινωνίας Jorge Rodríguez, ο Γενικός Επιθεωρητής Έλβις Αμόροσο, ο Κυβερνήτης του Κράτους Miranda Rodríguez, και ο αμφιλεγόμενος βουλευτής Luis Parra, Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης από την πλευρά της κυβέρνησης. Αυτή η συνεδρία χρησίμευσε, για να προβληθεί μια φαινομενική υποστήριξη, από διαφορετικές κρατικές δυνάμεις και τις σημαντικότερες ένοπλες δυνάμεις προς τον Μαδούρο.
Η οικονομική κρίση βαθαίνει
Ενώ εφαρμόζονται μέτρα κοινωνικής απομόνωσης στη χώρα, για την αποτροπή περαιτέρω μετάδοσης από το COVID-19, η εθνική και παγκόσμια καπιταλιστική κρίση συνεχίζει να επηρεάζει την οικονομία. Οι τιμές του πετρελαίου της Βενεζουέλας, οι οποίες ήταν ήδη χαμηλές (χάρη εν μέρει στις ιμπεριαλιστικές κυρώσεις) έχουν μειωθεί, σε περίπου 5 $ το βαρέλι, σύμφωνα με τον ίδιο τον Μαδούρο. Αυτή η τιμή είναι 6 $ κάτω, από το κόστος παραγωγής του βαρελιού της Βενεζουέλας, το οποίο αναμφίβολα έχει σοβαρές επιπτώσεις στον ήδη πληγμένο εθνικό προϋπολογισμό. Αν και, όπως σε οποιαδήποτε κρίση, υπήρξαν αυξήσεις στις τιμές του χρυσού, το οποίο η κυβέρνηση της Βενεζουέλας πωλεί μέσω παράτυπων καναλιών, η εξαγωγή αυτού του πόρου απέχει πολύ από το να αποτελεί επαρκή αποζημίωση, για να αντικαταστήσει τη βιομηχανία πετρελαίου. Σύμφωνα με τη συμβουλευτική εταιρεία Ecoanalítica, οι εξαγωγές πετρελαίου, αυτού του έτους θα μπορούσαν να μειωθούν σε λιγότερο από 8 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή το ένα τρίτο των 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που συλλέχθηκαν το 2019. Οι εξαγωγές της Βενεζουέλας που δε σχετίζονται με το πετρέλαιο, όπως οι πωλήσεις χρυσού, δεν υπερβαίνουν τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια . Η ίδια εταιρεία εκτιμά, ότι το έλλειμμα συναλλάγματος ανέρχεται, σε περίπου 7,6 δισεκατομμύρια δολάρια, για το τρέχον έτος.
Οι ελλείψεις καυσίμων και η επιταχυνόμενη επιδείνωση των δημόσιων υπηρεσιών, ιδίως της προμήθειας εγχώριου φυσικού αερίου, είναι προβλήματα που προσθέτουν περαιτέρω αβεβαιότητα, στο ήδη περίπλοκο κοινωνικό πανόραμα. Τα διυλιστήρια της χώρας δεν παράγουν πλέον βενζίνη και τα αποτελέσματα των ιμπεριαλιστικών κυρώσεων δυσκολεύουν την εισαγωγή της. Παράλληλα με αυτά τα γεγονότα, είναι σαφές, ότι η πιθανότητα ναυτικού αποκλεισμού απειλεί να ρίξει τη χώρα, σε περαιτέρω αποδιοργάνωση.
Το Corriente Marxista Lucha de Clases καταδικάζει την επίθεση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού εναντίον της χώρας μας. Αυτή η εγκληματική πολιτική πρέπει να απορριφθεί από τους εργαζόμενους της Βενεζουέλας και του κόσμου. Ο μόνος τρόπος, για την αποτελεσματική καταπολέμηση αυτών των πολιτικών, είναι η υιοθέτηση του επαναστατικού δρόμου, της οργάνωσης των εργαζομένων και του λαού γενικά, για την κατάληψη όλων των μοχλών της οικονομίας, τον κεντρικό οικονομικό σχεδιασμό, τον εργατικό έλεγχο και την διάλυση του αστικού κράτους. Είναι απαραίτητο να απαλλοτριωθούν όλα τα μονοπώλια του ιμπεριαλισμού και να τεθούν οι πόροι τους, στην υπηρεσία ενός επαναστατικού σχεδίου έκτακτης οικονομικής ανάγκης, υπό αυστηρό κοινωνικό έλεγχο. Πρέπει να γίνει έντονη διεθνιστική έκκληση, προς τους εργαζόμενους του κόσμου και των Ηνωμένων Πολιτειών ειδικά, για να εξασφαλιστεί η υποστήριξη πέραν των συνόρων, κάθε επαναστατικής πρωτοβουλίας που αναλαμβάνεται από τη Βενεζουέλα. Αμέσως, οι μπολιβαριανές πολιτοφυλακές πρέπει να γίνουν αιχμή του δόρατος, για την εδαφική άμυνα και την οργάνωση της λαϊκής αντίστασης, σε περίπτωση εισβολής. Αλλά για αυτό, είναι απαραίτητο, να έχουν πλήρη υποστήριξη σε εξοπλισμό και προμήθειες. Ο Γκουαϊδό και όλοι οι συνεργάτες του ιμπεριαλισμού πρέπει να συλληφθούν το συντομότερο δυνατό.
Αν και αυτά τα μέτρα υπαγορεύονται από την πιο στοιχειώδη λογική της επαναστατικής άμυνας, είναι σαφές, ότι η κυβερνητική ηγεσία αρνείται να ακολουθήσει αυτήν την πορεία. Το υψηλό επίπεδο αφοσίωσης που έχουν αυτοί οι ηγέτες, απέναντι στο ίδιο καπιταλιστικό σύστημα που απειλεί να τους καταβροχθίσει, και μαζί τους μια ολόκληρη χώρα. Είναι ένας συμβιβασμός που σφυρηλατείται, στη βάση των διεφθαρμένων πλεονεκτημάτων και των προνομίων του αστικού κράτους. Εν ολίγοις, είναι ένας συμβιβασμός με τα νέα ταξικά προνόμια τους, με τις περιουσίες τους και τους οργανισμούς – βιτρίνα. Δεν υπάρχει τίποτα επαναστατικό σε αυτήν την ηγεσία, την ίδια που χωρίς έλεος, αποφάσισε να φορτώσει όλο το βάρος της κρίσης του καπιταλισμού, στην δική της κοινωνική βάση υποστήριξης.
Η μόνη διέξοδος από αυτήν την καταστροφή, υπέρ των συμφερόντων της πλειοψηφίας των φτωχών μαζών, έγκειται στην εργατική και λαϊκή αυτοοργάνωση και στο χτίσιμο μιας επαναστατικής εναλλακτικής, που να είναι έτοιμη να εκτελέσει τα ιστορικά καθήκοντα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Καθώς οι ώρες περνούν, ο Γκουαϊδό συνεχίζει να συνωμοτεί και να παίζει τον ρόλο του, ως πράκτορας εσωτερικής αποσταθεροποίησης. Το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα του έστειλε κλήση, να εμφανιστεί ενώπιον του, την Πέμπτη 2 Απριλίου, την οποία απέρριψε. Θα δούμε πώς λειτουργεί το σύστημα δικαιοσύνης μπροστά στην κοροϊδία ενός ατόμου, που είναι έτοιμος να μετατρέψει τη χώρα του σε στάχτη, για να εκπληρώσει το όνειρό του, να καταλάβει το Μιραφλόρες (Προεδρικό Μέγαρο) και να σβήσει την δίψα του ιμπεριαλιστή αφέντη του, για στρατηγικούς πόρους.