Zeven stakingsdagen zijn tot nu toe verstreken in een van de bitterste conflicten in de geschiedenis van de sector en de provincie. 29.000 Arbeiders en 5.600 bedrijven zijn betrokken, waaronder de grote fabrieken in de baai van Cádiz, zoals Navantia (betrokken bij de scheepsbouw) en Airbus.
[Source]
Het belangrijkste om te benadrukken is dat de staking is uitgeroepen door alle vakbonden in de sector: CCOO, UGT, CGT, Coordinadora de Trabajadores del Metal (Coördinatiecomité Metaalarbeiders), enz. Dit verklaart de omvang en kracht die de beweging tot nu toe heeft laten zien. De staking is praktisch unaniem.
Lees het originele artikel in het Spaans hier.
Metaalarbeiders staan op hun strepen
Volgens het INE (Nationaal Instituut voor de Statistiek) eisen de arbeiders een loonsverhoging van 5,4 procent voor het afgelopen jaar, om het tempo te evenaren waarmee de prijzen de afgelopen 12 maanden zijn gestegen. Deze arbeiders eisen simpelweg het behoud van hun koopkracht en de verderzetting van aanvaardbare levensomstandigheden voor hun gezinnen.
Het is zo dat de bazen na de economische crisis van 2020 winst zijn gaan maken. Alleen al de beursgenoteerde bedrijven boekten in de eerste helft van dit jaar meer dan 30 miljard euro winst, en ook bij middelgrote en kleine bedrijven werd grote winst gerealiseerd.
Bovendien zorgden fabelachtige winsten van elektriciteitsbedrijven, handels-, verhuur- en vastgoedbedrijven enzovoort ervoor dat het inkomen van arbeiders verdampt door de grootste prijsstijgingen in 30 jaar!
De vakbonden eisen een loonsverhoging van 2 procent voor het komende jaar en 3 procent daarna, te beginnen met de ondertekening van een nieuwe overeenkomst in januari 2022, wanneer de huidige overeenkomst afloopt. Als reactie hierop willen de werkgevers een miserabele en belachelijke loonsverhoging van 0,5 procent dit jaar en 1,5 procent in de volgende twee jaar geven!
Dit is onaanvaardbaar en heeft geleid tot een enorme opeenstapeling van woede bij de arbeiders in Cádiz, dat met 23,4 procent tevens de hoogste werkloosheid van het land kent.
De eigenaren van de metaalsector in Cádiz gebruiken de dreiging met werkloosheid om de lonen te verlagen, terwijl ze hun producten blijven verkopen tegen de gangbare marktprijs, die is gestegen als gevolg van de inflatie in het hele land, waardoor hun winsten toenemen.
Natuurlijk hebben de omgekochte media van de bourgeoisie klassenhaat ontketend tegen de metaalarbeiders: de meest strijdlustige sector van het proletariaat met het hoogste klassenbewustzijn die een schitterende strijdtraditie heeft in de baai van Cádiz.
De mediabaronnen gaven de arbeiders de schuld voor het belemmeren van de toegang tot het Hospital de la Línea de la Concepción (het belangrijkste SEH-ziekenhuis in Cádiz). Dit was een valse beschuldiging: er deed zich slechts één specifiek probleem voor bij een van de twee ingangen van het gezondheidscentrum. Ze werden ook valselijk beschuldigd van het blokkeren van ambulances en het mishandelen van een vrachtwagenchauffeur die de piketten van de arbeiders niet respecteerde.
Als reactie op deze leugens stonden tientallen gezondheidswerkers aan de ingang van ziekenhuizen en gezondheidscentra om te applaudisseren wanneer demonstrerende staalarbeiders voorbijtrokken.
De staking van Cádiz moet slagen!
Deze heroïsche strijd herinnert ons eraan dat de arbeidersklasse, en haar industriële vleugel in het bijzonder, de meest strijdbare en vastberaden kracht in de samenleving is in de strijd tegen alle soorten onrecht, te beginnen met arbeidsuitbuiting. Maar onze steun en applaus zijn niet genoeg.
Deze strijd moet slagen - hij kan en moet slagen. De eerste voorwaarde is om standvastig de eenheid te bewaren in de strijd en de staking. In die zin dragen de CCOO- en UGT-leiders de hoogste verantwoordelijkheid en moeten de arbeiders de grootst mogelijke druk op hen uitoefenen, zodat ze niet toegeven of zich overgeven aan onderhandelingen en overeenkomsten achter de rug van de vakbondsleden.
Alles moet worden besproken en goedgekeurd in massale, democratische arbeidersvergaderingen en algemene vergaderingen van de hele metaalsector in de provincie, niet op basis van deelonderhandelingen tussen de vakbonden en individuele bedrijfsbazen. Of we winnen samen, of we verliezen apart.
Laten we duidelijk zijn. De metaalbazen van Cádiz hebben de hele nationale heersende klasse achter zich. De arbeiders mogen niet toegeven, want een overwinning voor de arbeiders van Cádiz zou een opzwepende boodschap van aanmoediging zijn voor de hele Spaanse arbeidersklasse om hun voorbeeld te volgen.
De heersende klasse vreest terecht een uitbarsting van stakingen als reactie op de huidige onstuitbare prijsstijgingen.
Na de gedeeltelijke overwinning van de arbeiders bij Tubacex (een bedrijf dat metalen buizen produceert) in Álava, dat probeerde het personeelsbestand met 20 procent te verminderen en moest wijken, is het van het grootste belang voor de Spaanse bourgeoisie om de metaalarbeiders Cádiz te verslaan. Een overwinning in Cádiz is ook van het grootste belang voor de gehele Spaanse arbeidersklasse.
De strijd in Cádiz is cruciaal voor alle Spaanse arbeiders. Een staking voor onbepaalde tijd volhouden is erg vermoeiend en als ze willen winnen, moeten de arbeiders van Cádiz de aanmoediging en steun krijgen van hun broeders en zusters uit het hele land.
Daarom moeten we maximale solidariteit en steun bieden aan de strijd in Cádiz, stakingsfondsen opzetten in de hele sector en in alle bedrijven, en de geïsoleerde strijd die in verschillende gebieden plaatsvindt, met elkaar verbinden.
De metaalstaking moet samensmelten met de huidige strijd voor betere lonen in Galicië, Alicante, Zaragoza, Murcia, Sagunto, Castilla y León, Jaén, Soria, Málaga en elders in Spanje.
De arbeidersklasse van het hele land moet begrijpen dat zich in Cádiz vandaag een voorafspiegeling van de nabije toekomst afspeelt. We moeten al onze steun richten op deze dappere strijd, onder de slogan: Eenheid van Proletarische Broeders! Allemaal samen tot we winnen!