Persian translation of Canada: 2009 NDP Federal Convention - Say "No" to coalitions (August 10, 2009)
کامیلو کاهیس از تورنتو
ترجمه‌ی بابک کسرایی
بحران اقتصادی در سال گذشته تاثیرات وخیمی برای کارگران کانادا داشته است. تا اول ماه ژوئن بیش از 362 هزار شغل در کانادا از اکتبر 2008 به اینطرف ناپدید شده‌اند. بیش از نیمی از این حذف شغل‌ها در انتاریو و بیشتر در بخش ساخت و ساز که نسبتا حقوق خوبی دارد بوده است. به گفته‌ی اداره‌ی آمار کانادا، نرخ بیکاری کانادا در حال حاضر بیشترین در طول 15 سال اخیر است اما در سال‌های بعدی باز هم افزایش می‌یابد. بیشتر اقتصاددانان بورژوا اعتراف می‌کنند که حتی در صورتی که احیای اقتصاد تا پایان سال آغاز شود، بازگشت شغل‌ها بسیار بیشتر طول می‌کشد.
به قول ستون‌نویسِ تورنتو استار در این موقعیت انتظار می‌رفت کارگران دسته دسته به حزبِ "سوسیالیست" کانادا، حزب نیودموکرات (ان.دی.پی)، روی بیاورند. اما قضیه درست برعکس است. در نظرسنجی که اخیرا انجام شد، حزب نیودموکراتِ فدرال تنها از 14 درصد حمایت برخوردار است یعنی چند درصد پایین‌تر از چیزی که در انتخابات اخیر فدرال و در آغاز بحران اقتصادی به دست آورد. حمایت از آن‌ها در انتاریو حتی پایین‌تر است و در این‌جاست که تاثیرات بحران اقتصادی از همه‌جا شدیدتر است. دردناک و واضح است که وضع کارگران کانادا از اکتبرِ گذشته بسیار بدتر شده است؛ باید بپرسیم که چرا کارگران به حزب نیودموکرات روی نمی‌آورند؟
رهبری ان.دی.پی به جای رهبری کارگران و ارائه راهی برای خروج از این افتضاح مالی به کارگران پیشنهاد داده که راه قبول حملات بیشتر را طی کنند. واضح‌ترین شیوه‌ای که این کار انجام شد، معامله‌ی شرم‌آور و مضحک با لیبرال‌ها در ماه دسامبر بود. ما همه موافقیم که محافظه‌کاران دار و دسته‌هایی مرتجع هستند که می‌خواهند طبقه‌ی کارگر کانادا را زیر ضرب بگیرند اما لیبرال‌ها هم فرقی ندارند. لیبرال‌ها در طول تاریخ صدای طبیعی بانک‌دارها و روسای خیابان بی بوده‌اند (خیابان بی، خیابانی در مرکز تورنتو، است که بیشتر بانک‌ها و شرکت‌های بزرگ کانادا در آن واقع شده‌اند و در واقع معادل وال استریت در کانادا است-م). بیایید فراموش نکنیم این دولت لیبرال ژان کریتین و پل مارتین بود که بدترین حملات تاریخ علیه کارگران کانادا را مرتکب شد. جک لیتون و بقیه رهبری حزب نیودموکرات برای دریافت تنها شش صندلی در کابینه (بی هیچ دسترسی به امور مالی کشور) می‌خواستند هر آن‌چه حزب در انتخابات قبلی فدرال طلب کرده بود کنار بگذارند. علیرغم حمایت تمام دار و دستگاه سندیکایی، کارگران در سراسر کشور توجهی به این ائتلاف نامقدس نکردند و حتی نیمه‌کودتای استفن هارپر و تعطیلی مجلس را ترجیح دادند.
سخنرانی لیتون در ماه ژانویه برای هیئت بازرگانی تورنتو برای خودش و برای حزب ارمغان بهتری به بار نیاورد. لیتون نه تنها از میلتون فریدمنِ منفور نقل قول آورد که از کارگران کانادا خواست "حقوقتان را کاهش دهید تا دوستانتان در کارخانه بتوانند شغل‌شان را حفظ کنند" (تورنتو استار، 23 ژانویه 2009). این هم شد رهبری؟ از کنار گذاشتن مخالفت با معافیت‌های مالیاتی شرکت‌ها، تا کنار گذاشتن تقاضای خروج فوری از افغانستان تا تقاضا از کارگران برای قبول بار بحران اقتصادی – تعجبی نیست که کارگران کانادا در این زمان بحران از حزب نیودموکرات روی برمی‌گردانند.
با این همه اگر حزب نیودموکرات شروع به عمل به عنوان صدای سیاسی جنبش طبقه‌ی کارگر در کانادا بکند، توان بالقوه‌ی عظیمی در آن هست. کارگران به هیچ یک از سایر احزاب سیاسی روی نمی‌آورند. انتخابات فدرال اخیر شاهد پایین‌ترین میزان مشارکت در تاریخ کانادا بود. همین در مورد انتخابات استانی انتاریو در سال 2007 هم صدق می‌کند. در ماه مه میزان مشارکت در انتخابات استانی بریتیش کلمبیا کمتر از 50 درصد بود! می‌بینیم که نظام کنونی جان مردم را به لب رسانده و آن‌ها می‌دانند که هیچ یک از احزاب سیاسی حرفی برای بیرون آوردن ما از این بحران ندارد. دقیقا همان کسانی که بیشترین لطمه را از بحران سرمایه‌داری می‌خورند در صورتی که حزب نیودموکرات به پلاتفرم سوسیالیستی روی بیاورد جذب آن می‌شوند.
گرچه مردم می‌ترسند که در این بحران شغل خود را از دست بدهند اما مثال‌های بسیاری هست که نشان می‌دهد کارگران از مبارزه خود برای زندگی بهتر دست بر نمی‌دارند. استادیاران دانشگاه یورک 85 روز در سرمای زمستان اعتصاب کردند و دولت انتاریو بود که با مصوبه‌ی مجلس آن‌ها را سرکار فرستاد. استادان دانشگاه کبک در مونترال پس از هفت هفته اعتصاب موفق به کسب امتیازهایی چشمگیر شدند. کارگران در کارخانه‌ی قطعات ماشین آرادکو در ویندزر کارخانه‌شان را اشغال کردند و خواهان حقوق پایان کار شدند. در هنگام نوشتن این مقاله، کارگران شهرداری در ویندزر وارد سومین ماه اعتصاب می‌شوند. و، باز هم در زمان نوشتن این مقاله، کارگران شهرداری تورنتو، کارگران ال.سی.بی.او و کارگران گلوب اند میل در آستانه‌ی ورود به اعتصاب هستند. (در زمان ترجمه‌ی این مقاله به فارسی، اعتصاب کارگران شهرداری تورنتو با پیروزی کارگران خاتمه یافته است. کارگران تورنتو پس از 39 روز اعتصاب به تقریبا تمام خواسته‌های خود رسیدند-م).
لیتون در سخنرانی برای هیئت بازرگانی تورنتو گفت که تنها راه پایین کشیدن دولت محافظه‌کار همکاری با لیبرال‌ها است. ما در پاسخ به این حرف با صدای بلند می‌گوییم نه! اول این‌که لیبرال‌ها و محافظه‌کاران دو روی یک سکه‌اند – آن‌ها نماینده‌ی منافع خیابان بی هستند. هرگونه ائتلاف با لیبرال‌ها به معنای خیانت به کارگران است. این یعنی این‌که به کارگران بگوییم مبارزاتشان در دفاع از شغل‌هایشان، مبارزه برای دستمزد بهتر و تلاش برای امرار معاش بیهوده است. این یعنی این‌که به آن‌ها بگوییم مارگارت تاچر درست می‌گفت؛ که هیچ آلترناتیوی در کار نیست.
اما ما به قدرت طبقه‌ی کارگر در توانایی مبارزه علیه رئیس و روسا و نظام پوسیده‌شان باور داریم. درست از وقتی که سرمایه‌داری به نظام اقتصادی غالب بدل شده است به کارگران گفته می‌شود که پول کافی برای آن‌ها نیست. برای تک تک اصلاحات و تک تک امتیازات جنگیده شده است. کارگران حتی در میان بدترین بحران اقتصادی 80 سال اخیر آماده‌ی مبارزه برای زندگی بهتر هستند. رهبری حزب نیودموکرات باید دست از حقه‌ها و مانورهای مرموز پارلمانی بردارد و خود را صدای سیاسی مبارزه‌ی کارگران سازد! اگر امثال جک لیتون و شرکا نمی‌توانند این را بفهمند، باید بروند. ما رهبری می‌خواهیم که به کارگران ایمان داشته باشد؛ رهبری که کارگران به عنوان کسی بشناسند که به آن‌ها خیانت نمی‌کند تنها برای این‌که به افتخار نشستن پشت میز کابینه و داشتن لیموزین‌های با راننده نائل آید.
این تابستان در کنوانسیون فدرال حزب، نیودموکرات‌ها فرصت دارند حزب را به چپ ببرند و پیغامی قوی به رهبری حزب بفرستند که کارگران خرج بحران رئیس و روسا را نمی‌دهند. ما همه می‌خواهیم دولت هارپر را به زیر بکشیم – اما این کار باید در خیابان‌ها انجام شود و نه در اتاق‌های پشتی مخفی و گرد و خاک گرفته. ما می‌خواهیم دولت هارپر را پایین بکشیم و به جای آن دولتی بنشانیم که برای زندگی کارگران مبارزه می‌کند و نه دولت لیبرالی که به حملات رئیس و روسا علیه کارگران ادامه می‌دهد.
ائتلاف بس است! حقه‌های پارلمانی بس است!
زنده باد حزب نیودموکراتی که رهبر مبارزه‌ی کارگران باشد!
توضیح مترجم: نویسنده و مترجم این مقاله به همراه سایر رفقای گروه مارکسیستی "فایت‌بک" از تورنتو و مونترال در کنوانسیون مذکور در هالیفکس شرکت کردند.
منبع: نشریه‌ی فایت‌بک (Fightback)، صدای مارکسیستی کارگران و جوانانِ کانادا، 10 اوت 2009 (این تاریخ انتشار مطلب در وب‌سایت Marxist.com است اما خود مقاله چند هفته قبل‌تر نوشته شده بود-مترجم).