دانمارک: اعتراضاتی بزرگ علیه سیاست های نژادپرستانه و خشونت پلیس

منبع: سایت "در دفاع از مارکسیسم"[1]

ترجمه و تلخیص: آرمان پویان

روز پنج شنبه، تظاهراتی 25.000 نفره در کپنهاگ، پایتخت دانمارک، برگزار گردید. این تظاهرات واکنشی بود نسبت به دیپورت اجباری گروهی از پناهندگان عراقی و هم چنین خشونت پلیس در برخورد با شرکت کنندگان در تظاهراتی مسالمت آمیز که سعی داشتند از اقدام پلیس برای دستگیری تنی چند ازعراقی هایی که به کلیسایی در کپنهاگ پناه آورده بودند، ممانعت به عمل آورند.

با وجود کاهش اقدامات کارگری از شروع بحران در نوامبر سال گذشته، این یکی از بزرگترین تظاهرات دانمارک در سال جاری بود. (گفتنی است که اقدامات کارگری، نظیر اعتصاب، تا حدوداً اواخر ماه نوامبر بسیار چمشگیر بود؛ به طوری که دانمارک در میان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعۀ اقتصادی-OECD- از نظر شمار اعتصابات نسبت به تعداد کارگران رتبۀ سوّم را داشت. با این حال، اکنون، کارگران به خاطر ترس از "از دست دادن مشاغل خود" به طور موقّتی عقب نشینی کرده اند. هرچند این عقب نشینی مطمئناً برای دوره ای موقتی خواهد بود)

دولت نژادپرست

دولت دست راستی دانمارک شاید یکی از نژادپرست ترین دولت های اروپای غربی باشد. تمامی برنامۀ دولت در خصوص مهاجرین و پناهندگان از سوی حزب مردم دانمارک، به عنوان حزبی نژادپرست، دیکته شده است که تمامی مشکلات جامعه را عموماً به "خارجیان" و به طور اخص به مسلمانان نسبت می دهد. با وجود گذشت هشت سال از بستن مرزهای کشور به روی مهاجرین و پناهندگان، تاکنون هیچ مشکلی حل نشده است.

از پذیرش تقاضای پناهندگی 182 عراقی سرباز زده شده است و هم اکنون آن ها آمادۀ دیپورت از کشور هستند. در بین پناهندگان، کودکان بسیاری به چشم می خورند که هرگز حتی عراق را هم ندیده اند؛ نوجوانان زیادی دیده می شوند که حتی به عربی هم صحبت نمی کنند. تعدادی از پناهندگان شاهد بوده اند که چگونه خانواده هایشان از سوی جریانات دیوانۀ فرقه گرا در عراق سلاخی شده اند و به همین جهت از این که به عراق بازگردانده شوند نگرانند. حتی سازمان هایی هم چون سازمان ملل و سازمان عفو بین الملل نسبت به دیپورت این عراقیان هشدار داده اند. با این حال، دولت دست راستی دانمارک اهمیّتی به این هشدارها نمی دهد. آنان بیشتر به ایجاد شکاف در بین کارگران دانمارک از طریق تبلیغات راسیستی اهمیّت می دهند و خود را به مثابۀ "حافظان قانون و نظم" نشان می دهند.

خشونت پلیس

گروهی از پناهندگان عراقی به کلیسای برارسن کپنهاگ پناه آورده اند و چند ماهی می شود که در این مکان به سر می برند؛ تعدادی از مردم هم به شکل داوطلبانه تلاش نموده اند تا به هر شکلی- از تهیۀ لوازم خواب گرفته تا موادّ غذایی، اسباب بازی برای کودکان و سیگار برای بزرگسالان- به آنان کمک کنند. شب پیش از پنج شنبه، پلیس به منظور دستگیری شماری از پناهندگان وارد کلیسا شد. نیروی پلیس با ضرب و شتم همه و هرکسی در کلیسا با باتون های خود، نمایشی از خشونت به راه انداخت. مرد، زن و کودک، پیر و جوان، همه و همه مورد ضرب و شتم شدید پلیس قرار گرفتند.

تعدادی از مردم معترض به طور خودجوش در بیرون از کلیسا تجمّع کردند تا تلاش کنند به شکلی مسالمت آمیز مانع بازداشت ها و دیپورت پناهندگان شوند. معترضین به منظور بستن خیابان دست به تحصّن زدند، امّا با سرکوب پلیس مواجه شدند. می توانید فیلمی ویدئویی از خشونت پلیس در برخورد با معترضین را از لینک زیر مشاهده کنید:

http://ekstrabladet.tv/nyheder/112/article1206019.ece

روز پنج شنبه، فراخوان برگزاری تظاهراتی برای همان روز از طریق اس ام اس، سایت فیس بوک و به طور شفاهی پخش شد. بیش از 25000 نفر در این تظاهرات خودجوش شرکت کردند! این به وضوح بزرگترین تظاهرات در طول سال جاری بوده است.

دو قطبی شدن فضای سیاسی کشور

این موارد، یعنی اقدامات پلیس و دولت و متعاقب آن تظاهرات گسترده، فضای سیاسی دانمارک را به دو قطب تقسیم کرده اند. طیف سوسیال دموکراسی نیز از این قاعده مستثنی نیست.

رئیس حزب سوسیال دموکرات، "Helle Thorning-Schmidt"، حمایت کامل خود را از دولت و نیروی پلیس اعلام داشته است. این در حالی است که سازمان جوانان حزب (DSU) به وضوح علیه دولت و در حمایت از پناهندگان اعلام موضع کرده است. هم چنین، تعدادی از سوسیال دموکرات های رده بالای حزب از مخالفت خود با رهبری حزب صحبت کرده اند. دو تن از رؤسای سابق حزب، یعنی "Poul Nyrup Rasmussen" (که به علاوه نخست وزیر اسبق دولت نیز هست) و "Mogens Lykketoft" و هم چنین شهردار کپنهاگ (Ritt Bjerregaard) گفته اند که این شیوۀ برخورد با عراقی ها "غیر انسانی" است. "Svend Auken"، یکی دیگر از رؤسای سابق حزب که اخیراً درگذشت، پیش از این در تظاهراتی در حمایت از حقّ پناهدگی پناهندگان به عنوان سخنران شرکت داشت. همگی این موارد نمایانگر انشقاق کامل در صفوف سوسیال دموکرات هاست.

"Villy Søvndal" رئیس حزب سوسیالیست خلق (SF) هم مخالفت حزب را با دولت، هر چند به شکلی ملایم تر، اعلام داشته است. مشخّصاً، رهبران SF تمایلی ندارند تا "ارتباط خوب" خود را با رهبران سوسیال دموکرات خراب کنند.