فرد وستِن
ترجمه و تلخیص از: وندا نوژن
در این مدّت سعی کردم تا هر چه بیشتر به اخبار اعتراضات اخیر مصر توجّه کنم؛ اعتصابات، تحصّن ها و تظاهرات اخیر مصر به شکلی بی سابقه، مصر را به لرزه انداخته است. رژیم محمّد حُسنی مبارک- که در پی ترور اَنور سادات در اکتبر 1981 به ریاست جمهوری رسید و در دهه 1980نیز از کمک های مالی، نظامی و اقتصادی فراوان بلوک غرب استفاده نمود- درمواجهه با خروش کارگران و توده های زحمتکش کاملاً ناتوان است و تنها سعی می کند با اعمال خشونت، به گونه ای صورت مسأله را پاک کند. دو سال پیش نیز دولت مصر شاهد اعتصابات شدیدی بود که مهم ترین آن، اعتصاب کارگران کمپانی ریسندگی "مصر" در شهر صنعتی محله الکبری دلتای میانی بود. امّا همان گونه که می‌بینیم، اعتصابات با شدّت بیشتری نسبت به قبل از سر گرفته شده است.
اساس تظاهرات اخیر، اعتراض به افزایش سرسام آور قیمت ها و کمبود موادّ غذایی اساسی همچون نان، برنج، شکر و روغن است. همان طور که در مطلب پیشین به آن اشاره شد، کمبود موادّ غذایی اکنون ابعاد جهانی به خود گرفته است و حدود 73 میلیون نفر به "برنامه ی جهانی غذای سازمان ملل" وابسته هستند. مصر نیز به شکل حادّی تحت تأثیر این روند قرار گرفته است. سوسیالیست های انقلابی مصر، در حال حاضر وظیفه‌ی بسیار سنگینی دارند و با دو مانع مهم، رژیم مبارک و اخوان المسلمین (اپوزیسیون ارتجاعی رژیم)، رو در رو هستند. مبارزه بسیار جدّی است و این کشور آبستن تغییر و تحوّلات بنیادین می باشد.
متنی که در ادامه می خوانید خلاصه‌ای است از یک گزارش در مورد وقایع اخیر مصر(1):
برخوردهای خشونت آمیز بیشتر در پی سرکوب روز یکشنبه
روز یکشنبه؛ با حضور سنگین نیروهای پلیس و مداخله‌ی نظامی، به اعتصاب عمومی طرح ریزی شده از سوی کارگران نسّاجی شهر "محلّه" خاتمه داده شد. اگرچه از اعتصاب جلوگیری شد، ولی اعتراضات عظیم در سطح خیابان‌ها و برخوردهای خشونت آمیز با نیروهای پلیس هم چنان وجود داشت. مداخلات سنگین نظامی، به جای ارعاب کارگران، عزم آنان را برای مبارزه بالا برد.
اکنون، تظاهرات در مصر ادامه دارد. آخرین اخبار این است: کارگران نسّاجی که به رهبری تظاهرات کنندگان می‌پرداختند، هم چنان در اسارات نیروهای پلیس هستند. این کارگران در دفتر پیگیری تانتا (Tanta Prosecutor's Office) مورد بازجویی قرار گرفتند و بنا بر برخی گزارشات تأیید نشده، مورد ضرب و شتم شدید نیز قرار گرفته اند.
همچنین کشته شدن چهار تن از معترضین تأیید شده است. [نگاه کنید به فراخوان]
"محلّه" دیروز تحت تصرّف نیروهای پلیس بود. کارگران کارخانه‌ی نسّاجی محلّه با مداخله‌ی سنگین پلیس مجبور شده‌اند تا به کار خود باز گردند، امّا این به معنای بازگشت همه چیز به حالت طبیعی نمی باشد.
در خلال همین رخدادها، خانواده های کارگران بازداشت شده، بیرون از ایستگاه های پلیس محلّی تجمّع کرده اند و می‌خواهند از آن چه که برای اعضای خانواده شان اتفاق افتاده است، اطّلاع یابند؛ برای آن ها موادّ غذایی بیاورند و غیره.
بنا بر گفته‌ی کارگران مصر و دیده بان اتحادیه های کارگری (Trade Union Watch) "42000 نفر از کارگران در اعتصابات، تحصّن ها یا تظاهرات در طی ماه گذشته شرکت جستند، 54000 کارگر هم تهدید به انجام همین امور مشابه کردند... هم چنین این ماه شاهد 22 تحصّن، 13 تظاهرات و 10 اعتصاب بود".
این نشان می دهد که شهر محلّه یک مورد مجزّا و منفرد نیست، بلکه تنها قسمت کوچکی از این حوادث می باشد. نارضایتی های پرتلاطمی در کلّ کشور وجود دارد. نفرت عمیق مردم از رژیم، هنگامی که تصاویر بزرگ "حُسنی مبارک" را به زیر پا می انداختند، آشکار می گردید. از همین جزئیات کوچک می توانیم آینده‌ی این رژیم را، که آینده‌ی چندان بلندی نیست، ببینیم.
در وب سایت 3arabawy، نقل قول هایی از گزارشات یک فعّال سوسیالیست در محلّه، در مورد اتفاقات روز 7 آوریل، درج شد. او می گوید که:
" حدود ساعت 4 بعد از ظهر، یک تظاهرات 2000 نفری در خیابان اِل- بحر(El-Bahr) واقع در محلّه شروع شد. تظاهرکنندگان علیه دولت، افزایش قیمت ها، سبعیّت پلیس و... شعار می دادند. سربازان، با تظاهرات کنندگان برخورد کردند، ولی این عمل به سختی آنان را متفرّق کرد. در عوض، در طی یک ساعت اعتراضات [ بیرون از ایستگاه پلیس محلّه] به چیزی بین 40000 تا 50000 نفر رسید... نه یک تظاهرات، بلکه چندین تظاهرات، وجود دارد. عمده‌ی شعارهای تظاهرات کنندگان، علیه دولت بوده و خواهان آزادی کسانی که دیروز [یکشنبه] بازداشت شدند، می باشد... پلیس، برخورد ها را از سر گرفت، و اکنون بازداشت هایی در حال صورت گرفتن است".
کارگران در مواجهه با پلیس هیچ گونه ترسی از خود نشان نمی دهند. کارگران مصر، در حال حرکت هستند و هر چقدر دولت از ابزارهای مختلف استفاده می کند، آنان متوقّف نمی شوند. این همان شرایط عینی است که کارگران را به جلو حرکت می دهد. زندگی برای آنان غیر قابل تحمّل شده است. نان، نه فقط بسیار گران شده است، بلکه در مقادیر کمتری عرضه می شود. دولت، در تلاشی مذبوحانه برای کاهش مشکلات، به نانوایی های ارتش دستور داده است تا نان را در نمایندگی های فروش عرضه کند.
مارکسیست ها همواره بیان کرده اند: هنگامی که یک سیستم اقتصادی-اجتماعی دیگر قادر به توسعه‌ی نیروهای مولدّه نباشد، روزهای آخر آن سیستم شمارش می شود. سیستم مصر دیگر قادر به تأمین نان نیست!
[اطّلاعات بر اساس گزارشات 3arabawy می باشد]
(1) Weston, Fred." more violent clashes follow after Sunday's clampdown": http://www.marxist.com/egypt-more-violent-clashes.htm