To Σάββατο 20 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε στην Ρώμη μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις εργατών και νεολαίας της τελευταίας τετραετίας. Διοργανώθηκε κυρίως από τις δύο βασικές εφημερίδες της Αριστεράς «Liberazione» και «Il Manifesto». Το κλίμα ήταν μαχητικό. Εκατοντάδες χιλιάδες εργατών και νεολαίας συμμετείχαν κρατώντας κόκκινες σημαίες.
Η διαδήλωση αφενός αντανακλά την αυξανόμενη δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση Πρόντι που αν και δεκαοχτώ μήνες στην εξουσία δεν έχει καταφέρει ακόμα να εκπληρώσει τις υποσχέσεις που έδωσε στην εργατική τάξη. Αντιθέτως, ασκεί μία άκρως αντιλαϊκή πολιτική που προωθεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης πλήττοντας ανεπανόρθωτα ουσιώδη δικαιώματα της εργατικής. Συγκεκριμένα, τον Ιούλιο εν όψει του νέου προϋπολογισμού υπογράφηκε συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης, των (ξεπουλημένων) συνδικάτων και των εργοδοτικών ενώσεων που όχι μόνο προχώρησε στην αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης αλλά και διατηρούσε όλες τις αντεργατικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι.
Αφετέρου όμως, η διαδήλωση φανέρωσε και τις διαθέσεις ενός κομματιού των εργαζομένων και της νεολαίας που δεν ανέχονται άλλο τη συμμετοχή των αριστερών κομμάτων σε μία κυβέρνηση που κινείται όλο και πιο δεξιά, γι' αυτό και εμφανώς εκφράζουν τη δυσπιστία τους απέναντι στον κυβερνητικό αυτό συνασπισμό.
Οι φόβοι αυτού του τμήματος τελικά επιβεβαιώθηκαν γι' άλλη μία φορά, καθώς υπήρξαν πολλές πιέσεις προς τους διοργανωτές να ακυρώσουν τη διαδήλωση. Πιέσεις που ασκηθήκανε όχι μόνο από τον αστικό Τύπο αλλά ακόμα και από την ίδια την ηγεσία της C.G.I.L. (συνομοσπονδία που παραδοσιακά ελεγχόταν από το πρώην Κ.Κ) και άλλους κατ' επίφαση αριστερούς ηγέτες. Τα επιχειρήματά τους ήταν «πως η διαδήλωση στρέφεται ενάντια της κυβέρνησης, επειδή τα αιτήματα στρέφονται ενάντια στη συμφωνία για το ασφαλιστικό». Έτσι φανέρωσαν για άλλη μία φορά πως αυτή είναι η «δημοκρατία» που μπορούν να ανεχτούν!
Το ιδιαίτερα σημαντικό όμως, από όλη αυτή τη διαδικασία είναι πως μετά από μια ειρηνική περίοδο η ταξική πάλη ξαναφουντώνει και τώρα πια από την πλευρά της εργατικής τάξης. Σε αυτό συντέλεσε τόσο η καταψήφιση της συμφωνίας για το ασφαλιστικό από το Συνδικάτο Μετάλλου (FIOM) - ενός από τους βασικότερους διοργανωτές της διαδήλωσης, όσο και το ηχηρό «όχι» που είπαν 1.000.000 εργαζόμενοι (το 20%) στο δημοψήφισμα που κάλεσαν οι ηγέτες των συνδικάτων για να εγκρίνουν οι εργαζόμενοι τη συμφωνία για το ασφαλιστικό. Αυτό το 20% είναι πολύ σημαντικό, αν σκεφτούμε ότι η καμπάνια για το «όχι» διεξαγόταν από ένα μικρό αριθμό αριστερών αγωνιστών (στην πρώτη γραμμή των οποίων ήταν και το «FALCE MARTELO» (Σφυροδρέπανο), τμήμα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης στην Ιταλία και σχεδόν από κανέναν από τους ηγέτες των συνδικάτων.
Μετά τη διαδήλωση η ηγεσία της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης έσπευσε να δηλώσει ότι η κυβέρνηση Πρόντι είναι πιο δυνατή και δεν τίθεται θέμα σχετικά με την λαϊκή υποστήριξή της. Αυτή η δήλωση όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, καθώς η κυβέρνηση Πρόντι (ως μία κυβέρνηση ταξικής συνεργασίας) γίνεται όλο και πιο αδύναμη μέρα με τη μέρα, λόγω των άλυτων αντιθέσεών που υπάρχουν στο εσωτερικό της. Μάλιστα ένα μεγάλο κομμάτι της αστικής τάξης προετοιμάζει μία μελλοντική κυβέρνηση με ηγέτη τον Βελτρόνι, πρόεδρο του νέου δημοκρατικού κόμματος, χωρίς την Αριστερά. Το «δημοκρατικό» αυτό κόμμα προέκυψε από την απόφαση για συνένωση των «Δημοκρατών της αριστεράς» με το κόμμα «Μαργαρίτα» του Πρόντι και άλλα κεντροδεξιά αστικά κόμματα. Αυτό αποτελεί μετάλλαξη της ταξικής φύσης του κόμματος σε αστικό.
Ωστόσο ένα 20% των συνέδρων διαφώνησε και αποφάσισε τη συνεργασία με την Κομμουνιστική Επανίδρυση στο πλαίσιο ενός αριστερού κόμματος. Το ζητούμενο όμως είναι να γίνει μία τέτοια συνένωση σε μία προγραμματική πλατφόρμα που θα κινείται αριστερά και το νέο αυτό κόμμα που θα προκύψει να κρατήσει τις κομμουνιστικές αναφορές του, να θέσει μεταβατικά αιτήματα που θα προκαλέσουν ρήγματα στο καπιταλιστικό σύστημα και θα θέσουν τις βάσεις για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Οι σύντροφοι του «FALCE MARTELO» θέτουν ως καθήκον τις ηγεσίας της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης τον ξεκάθαρο διαχωρισμό της από τις θέσεις της κυβέρνησης και ζητάνε ξεκάθαρες σοσιαλιστικές ιδέες που θα δίνουν μία βιώσιμη εναλλακτική λύση στους εργαζόμενους.
«Για ένα κόμμα αντίστασης και πάλης», «Χρειαζόμαστε την Κομμουνιστική Επανίδρυση στους Αγώνες και όχι βολεμένη στις βουλευτικές θέσεις της» αυτά ήταν μερικά από τα συνθήματα του μπλοκ των συντρόφων μας στη διαδήλωση και αυτά εκφράζουν και τους στόχους τους αγώνα που θα δώσουν και στο επερχόμενο συνέδριο της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.
Χαρά Α.