De Revolutionaire Communistische Internationale prijst de inspirerende moed van de studenten van Bangladesh. Hun beweging, die begon als protest tegen een verrot quotasysteem, is geëscaleerd en eist de val van het moorddadige regime van Hasina. Onze kameraden, in meer dan 40 landen wereldwijd, zijn volledig solidair met jullie. De rechtvaardige zaak van de studenten van Bangladesh is de zaak van de werkende klasse en jongeren over de hele wereld! De wereld moet weten wat er echt aan de hand is in Bangladesh.
[Source]
Dit gaat al lang niet meer alleen over het corrupte quotasysteem, dat door het regime van Hasina wordt gebruikt om haar trouwste lakeien te belonen. Sinds het regime reageerde met moorden, arrestaties en martelingen, is het duidelijk geworden dat een vrij en waardig bestaan voor de massa's in Bangladesh onmogelijk is zolang dit regime aanblijft. Het moet ten val worden gebracht en de moordenaars moeten worden berecht. In de woorden van de studenten: “eerst tellen we de lichamen, dan pas tellen we de quota”.
Internationale solidariteit is dringend nodig. Ondanks de moordcampagne van het Hasina-regime hebben de opstandige studenten geweigerd ook maar één eis in te trekken. De repressie is ook niet afgenomen. De politie gaat door met haar huis-aan-huis acties. Volgens officiële cijfers zijn er al meer dan 2.000 mensen gearresteerd.
Er komen nog steeds lichamen binnen in de mortuaria. Dokters melden dat de lichamen op elkaar gestapeld worden terwijl de mortuaria overvol raken. Kranten in Bangladesh hebben meer dan 200 doden geteld, maar dit cijfer is waarschijnlijk een grove onderschatting.
Het regime probeert wanhopig zijn sporen uit te wissen. De politie is van ziekenhuis naar ziekenhuis gegaan en heeft de registers van de overledenen in beslag genomen om te voorkomen dat iemand de ware omvang van haar misdaad te weten komt. Maar we zullen niet toestaan dat deze doofpot slaagt!
Het is de internationalistische plicht van studenten en arbeiders overal ter wereld om de misdaden van Hasina's regime aan het licht te brengen en het medeplichtige stilzwijgen van de internationale media te doorbreken.
We veroordelen deze muur van stilzwijgen door de media ten zeerste. De pers, die in handen is van miljardairs, ziet Hasina als een trouwe vertegenwoordiger van hun klasse. Ze heeft Bangladesh veranderd in een paradijs voor goedkope arbeidskrachten die hun klasse kan uitbuiten. Van het bloed van de werkende klasse in Bangladesh maken ze elk jaar enorme winsten. Daarom sluiten ze schandelijk hun ogen voor het verdere bloedvergieten, om zo hun trouwe handlanger te kunnen behouden.
We spreken ook onze absolute afkeuring uit over de zogenaamde 'internationale gemeenschap'. Ze hebben geen spier vertrokken. Deze 'gemeenschap' is er een van plunderaars en uitbuiters. Hasina is een van de hunnen. Deze verrotte kapitalistische regimes voelen een onderaardse stemming van revolutionaire woede onder de werkers en jongeren van hun eigen landen. Niets boezemt hun meer angst in dan het vooruitzicht dat het dappere voorbeeld van de studenten van Bangladesh in hun eigen land navolging zal vinden.
Dat geldt voor de regimes in de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, India en zelfs Pakistan. Het Hasina-regime probeert de schuld te geven aan de oude vijand Pakistan en 'schimmige actoren' die de protesten manipuleren. Ze liegen! De verrotte heersende klieken in al deze landen - of ze nu vrienden of rivalen van Hasina en haar bende zijn - vrezen het voorbeeld van de studenten van Bangladesh!
Maar de armen en onderdrukten kijken overal met de warmste sympathie naar jullie strijd. Tegen de studenten van Bangladesh zeggen we: hier is jullie enige echte bondgenoot, de jeugd en arbeidersklasse van Bangladesh en van de hele wereld!
We zullen er alles aan doen om de aandacht van de werkende klasse overal op jullie moeilijke situatie te vestigen. We roepen op tot solidariteitsprotesten op alle grote campussen, bij ambassades en mediakanalen; we roepen vakbonden en werknemersorganisaties en studentenorganisaties overal ter wereld op om samen met de diasporagemeenschappen protesten te organiseren om de slachting aan de kaak te stellen.
Vergis je niet, dit is een klassenoorlog die Hasina voert. Haar regime heeft maar één doel: een 'ordelijke' situatie creëren waarin de kapitalistische klasse - de kledingfabrikanten en reusachtige multinationals, en natuurlijk haar eigen kliek - de werkende massa's van Bangladesh in alle rust kunnen uitbuiten en beroven.
De massa's worden genadeloos verpletterd door de crisis van het kapitalisme, door inflatie, werkloosheid en armoede. Miljoenen mensen zijn gedwongen te emigreren op zoek naar een baan om hun familie thuis te onderhouden, waarbij ze vaak terechtkomen in laagbetaalde banen zonder rechten en lijden onder racisme en onderdrukking in de landen waar ze naartoe zijn gegaan.
Ze hebben de grens bereikt van wat ze aankunnen. Ze identificeerden de strijd van de studenten met die tegen hun eigen gehate onderdrukking en uitbuiting. Hasina werd bedreigd met een uitbarsting van de arbeidersklasse. Het zou haar regime ten val hebben gebracht, daar kan geen twijfel over bestaan. Daarom koos ze voor de snelste en wreedste onderdrukking voordat zo'n beweging zich kon verspreiden onder de arbeiders.
Sheikh Hasina noemde de studentendemonstranten razakar (contrarevolutionaire paramilitairen die tijdens de onafhankelijkheidsoorlog van 1971 werden ingezet), maar in werkelijkheid zijn het de Awami League en de heersende klasse in Bangladesh als geheel die de bevrijdingsstrijd, die werd gevoerd door de arbeiders, studenten en arme boeren, hebben verraden. In feite wakkeren de studenten van Bangladesh met hun beweging tegen quota de vlam van de revolutionaire strijd opnieuw aan en binden ze de knoop van de geschiedenis opnieuw vast met het beste van de revolutionaire tradities uit het verleden.
Maar terwijl ze de grootste wreedheid tegen de massa's gebruikt, heeft ze er alles aan gedaan om de kapitalisten een plezier te doen en ervoor te zorgen dat de massa's worden verpletterd zonder hun winsten te schaden. De avondklok en de black-out hebben de massa's veel leed toegebracht. Hasina heeft echter een uitzondering gemaakt voor 400 kledingfabrieken in de Chittagong EPZ (Export Processing Zones), waar 500.000 kledingarbeiders werken.
Deze mogen open blijven, omdat de kapitalisten dan ongehinderd door kunnen gaan met het maken van hun fabelachtige winsten. Er is echter niets dat Hasina en de heersende klasse meer vrezen dan dat de studentenbeweging zich aansluit bij de arbeiders, en dan vooral de kledingarbeiders, van wier macht we een glimp hebben kunnen opvangen tijdens de stakingsgolf in november.
We hebben dan ook gezien hoe de staatstroepen werden ingezet om iedereen tegen te houden die de EPZ's in of uit ging. Het regime probeert een cordon sanitaire op te richten tussen de studenten en deze machtige delen van de arbeidersklasse.
Om de beweging naar de overwinning te leiden, moeten we dit cordon doorbreken. Om het Hasina-regime ten val te brengen, moet de kracht van de arbeidersklasse gemobiliseerd worden. Wat nodig is, is een algehele hartal (algemene staking en stillegging), gekoppeld aan de vorming van saṅgrāma pariṣada (raden van strijd) die studenten en arbeiders samenbrengen.
Door middel van zulke actiecomités, georganiseerd op lokaal, stads-, districts- en nationaal niveau, zou het niet alleen mogelijk zijn om zelfverdediging te coördineren en de beweging systematisch te verbreden, maar ook om organen van arbeidersmacht te vormen die het wrede regime kunnen uitdagen en de vraag kunnen opwerpen wie het land regeert. Het gaat er niet om de Awami League te vervangen door de al even corrupte BNP, die ook de belangen van de kapitalisten en de multinationals dient, maar dat de werkende mensen van Bangladesh het bestuur van het land in eigen handen nemen.
Overwinning aan de studenten van Bangladesh! Lang leve de internationale solidariteit!
Weg met het Hasina-regime! Weg met het kapitalisme!