Maksyma Lenina, kiedy mówił że żyjemy w epoce wojny i rewolucji – do czego Trocki dodał również, kontrrewolucji – została potwierdzona przez historię ostatnich trzech dekad. Niewielu okresów w historii było przepełnionych tak wielkimi wstrząsami i starciami między narodami i klasami i tak kalejdoskopicznymi zmianami i manipulacjami reżimów politycznych gdzie kapitał finansowy utrzymuje swoją władzę nad ludami. W efekcie, podwojona została konieczność aby ci, którzy utrzymują się przy naukach marksizmu, którzy sami mogą dochodzić do teoretycznych analiz wydarzeń, aby utrzymali staranność i ostrożnie sprawdzali zachodzące zmiany, aby mogli oni poprawnie zorientować awangardę i poprowadzić

„Rewolucja Październikowa położyła fundamenty pod nową kulturę, biorąc każdego pod uwagę i właśnie dlatego błyskawicznie zyskała międzynarodowe znaczenie. Nawet zakładając, że z powodu niesprzyjających okoliczności i wrogich ataków władza rad zostanie chwilowo obalona, niezniszczalny ślad Październikowej Rewolucji będzie trwał przez cały przyszły rozwój ludzkości” – Lew Trocki, „Historia Rewolucji Rosyjskiej”

Niejasne relacje o spiskach oficerów, przewrotach i kontrprzewrotach, które przeciekły do zachodniej prasy w zeszłym tygodniu (tekst ukazał się w październiku 1965 r. – przyp. tłum.), są pierwszymi oznakami wielkiego rewolucyjnego napięcia, jakie panuje w Indonezji.

Sytuacja społeczna i polityczna we Francji rozwija się z zawrotną prędkością. W przeciągu mniej niż miesiąca ruch znany jako „żółte kamizelki” postawił kraj na progu kryzysu rewolucyjnego. W najbliższych dniach może dojść do przekroczenia tego progu. Co może być decydującym czynnikiem w dalszym rozwoju ruchu?

Prawem rewolucji jest, iż w decydującym momencie, gdy na porządku dziennym staje kwestia przejęcia władzy, kierownictwo partii rewolucyjnej zaczyna odczuwać presję obcych klasowo wpływów, presję burżuazyjnej „opinii publicznej”, a nawet zacofanych warstw klasy robotniczej. Bolszewiccy przywódcy w Piotrogrodzie w lutym 1917 r. byli zdecydowanie bardziej doświadczeni od liderów komunizmu węgierskiego w marcu 1919 r., a mimo to Kamieniew i Stalin, pod wpływem ogromnej presji, przyjęli linię „najmniejszego oporu”, namawiając do poparcia Rządu Tymczasowego i zjednoczenia z mienszewikami.

Gdy tylko znaleźli się u władzy, całkowicie oddali się walce w obronie systemu klasowych przywilejów i ucisku. Ich strach przed masami był nieskończenie większy niż ich niechęć wobec feudalnej reakcji, dlatego też z całej siły trzymali się wszelkich punktów oparcia, jakie mieli w walce o zachowanie status quo.

21 marca 1919 roku proklamowana została Węgierska Republika Rad. 1 sierpnia tego roku, 133 dni później, ten heroiczny rozdział historii węgierskiej klasy robotniczej został zamknięty wraz z wejściem rumuńskiej Białej Armii do Budapesztu. Gdyby węgierski proletariat zwyciężył, przezwyciężona zostałaby także izolacja Rosyjskiej Republiki Radzieckiej.

Kapitalizm znajduje się w największym kryzysie w swojej historii. Jest to kryzys gospodarczy, społeczny i polityczny, manifestujący się w politycznej niestabilności i narastającej walce klas na całym świecie. I chociaż klasa panująca próbowała pogrzebać marksizm, faktycznie nigdy nie był on bardziej aktualny niż współcześnie. W tym zaktualizowanym artykule Alan Woods wyjaśnia o co chodzi w marksizmie i jaką ma rolę ma do odegrania obecnie.

Maj 1968 r. był największym rewolucyjnym strajkiem generalnym w historii. Ten potężny ruch miał miejsce w szczytowym momencie powojennego okresu wzrostu gospodarczego. Wtedy jak i dzisiaj, burżuazja i jej apologeci gratulowali sobie, że rewolucje i walka klas należą do przeszłości. I właśnie wówczas doszło we Francji do wydarzeń 1968 r., które zdawały się gromem z jasnego nieba. Większość lewicy została tym kompletnie zaskoczona, ponieważ jej większość zdążyła już wtedy spisać klasę robotniczą Europy, jako potencjalną siłę rewolucyjną, na straty.

Dialektyka - nie jest ani fikcją ani mistyką, lecz nauką o formach naszego myślenia, jeśli nie ogranicza się ono do codziennych życiowych trosk, lecz próbuje zrozumieć bardziej złożone i długotrwałe procesy. Między dialektyką a formalną logiką taki jest, powiedzmy, stosunek wzajemny, jak między wyższą a niższą matematyką.

Reakcyjne epoki, takie jak nasza, nie tylko dezintegrują i osłabiają klasę robotniczą, izolując jej awangardę, lecz również obniżają ogólny poziom ideologiczny ruchu i odrzucają myślenie polityczne wstecz do etapów dawno już przebytych. W tych warunkach zadaniem awangardy jest ponad wszystko nie dać się porwać wstecznej fali - trzeba płynąć pod prąd. Jeśli niekorzystna relacja sił uniemożliwia awangardzie utrzymanie zdobytych wcześniej pozycji politycznych, trzeba utrzymać się przynajmniej na pozycjach ideologicznych, ponieważ jest w nich wyrażone drogo okupione doświadczenie przeszłości. Głupcom taka polityka wydaje się "sekciarstwem". W rzeczywistości tylko ona przygotowuje nowy

Kryzys kapitalizmu spowodował wzrost tendencji do zadawania pytań i organizacji ruchów masowych na całym świecie. Od „Indignados” mającego miejsce w Hiszpanii poprzez Plac Sindagma w Grecji aż do najświeższego Nuit debout we Francji, młodzi ludzie zaczynają działać i rzucają wyzwanie systemowi kapitalistycznemu. Ostatnie lata tej tendencji, przyniosły ze sobą liczne, spontaniczne działania, skierowane przeciwko różnym formom opresji, która uderza we wszystkie warstwy klasy pracujące w obecnym systemie.

Dawno, dawno temu, małżeństwa jednopłciowe były zalegalizowane, osoby transpłciowe mogły służyć w armii, jawny gej był Ministrem Spraw Zagranicznych, dyskryminacja została usunięta z prawa, a zmiana płci w oficjalnych dokumentach była jedynie kwestią administracyjną. Gdzie leżało to nadzwyczajne miejsce? Kiedy zdarzyło się tak, że takie prawa – które wybiegły dalej niż wszystkie inne w jakimkolwiek współczesnym państwie pod względem podstawowej demokratyczności i praw człowieka – były wcielone w życie? Co najważniejsze, dlaczego w dzisiejszych czasach tego typu prawa nie działają tak w każdym miejscu? Niezaskakująco dla Marksistów, krajem tym był Związek Radziecki, a przytoczone prawa

1 Maja w Warszawie miejsce miał pochód świętujący międzynarodowy dzień solidarności ludzi pracy. Obecność Czerwonego Frontu była naznaczona naszym banerem, pamfletami i czerwonymi flagami. 1 Maja wydana została również nasza pierwsza broszurka pt. Marksizm a Anarchizm autorstwa Alana Woodsa. Przyjęcie było entuzjastyczne czego dowodem było sprzedanie zapasu pamfletu w ciągu pierwszej godziny pochodu. Potwierdza to, że w Polsce jak i na świecie istnieje pożądanie na jedyne idee, które są w stanie poprowadzić klasę robotniczą do zwycięstwa - idee marksizmu.

To, co wydarzyło się w Hiszpanii podczas Międzynarodowego Dnia Kobiet Pracujących, było niezwykłe. Komentator barcelońskiego dziennika El Periódico określił to jako „coś więcej niż strajk, prawie rewolucję”. Ponad 6 milionów pracownic i pracowników, głównie kobiet, ale także mężczyzn, wzięło udział w strajku, pierwszym w historii strajku ogłoszonym z okazji 8. marca. Setki tysięcy osób uczestniczyło w wielkich demonstracjach w ponad 120 miastach w masowym ruchu, który można porównać tylko z indignados w 2011 roku lub ogromnymi antywojennymi marszami w 2003.